Kroniek van het jaar 1697
|
R93, fol. 311 (5-7-1697) |
|
Adriaen Smits en Gerrit Vermeulen, schepenen van Veghel en
Vermeulen tevens als “chirurgijn”, verklaren dat ze naar het
huis van Anthonij Wilberts (nu:
Heihoef 1) zijn gegaan, “ende aldaer bevonden
Jenneken, dogtere Aelbert Janssen, out sestien jaeren, het
welcke gisteren naermiddag tusschen vier en vijf uuren den
vierden deser in het velt sijnde, daer de selve was torf
opsettende van de donder is door geslagen ende geraeckt is in de
lincker zeijde van het slaap vant hooft, al daer het heel blauw
was ende de muts vant hooft aen de selve kant ’t eenemaal
vaneen. Verklaerende verders voornoemde chirurgijn ’t selve
alsoo bevonden te hebben en daer door met de doot is overvallen,
ende niet ander aen het geheele lighame is bevonden.”
De vader
van het overleden meisje woonde op
de Heihoef. Hij was op 12
november 1693 aan een longontsteking overleden. De weduwe bleef
met de kinderen achter en verpachtte de boerderij op 5 mei 1696
aan Anthonij Wilberts. Zij bleef daar toen met haar kinderen
inwonen.
|
|
Kroniek van het Bossche
Sint-Geertrui klooster |
|
Den 3 november (1697) is alhier (in
Den Bosch) een raere saeck voorgevallen. Een boer van Vechel
comende te merckt met een speenvercken ende daermede staende op
de Penschmerckt; een soldaat onder de compagnie van captijn
Volbergen onder het regiment van collonel Marquet, een
doorsleepe gast, comende bij den boer vragende: "Cameraet,
wat hebje daerin?" "Een speenvercken" antwoorde den
huijsman. "Dat comt recht te pasch. Ick heb last van mijn
officier om een te coopen. Hoeveel daervoor ?" "Eene gulden",
sijde den boer; ende sijn den coop eens geworden voor sestien
stuijvers; den soldaet sijde: "Ick heb geen gelt. Maer siet.
Daer is mijn overrock soo lang tot dat ick u gelt sall haelen.
Wacht mijn soo lang op dese plaets".
Den soldaet nemende
den sack alwaer het speenvercken in was, gaende daermede het
gewanthuijs om naer sijn quartier achter de Tolbrug; ende heeft
het vercken uijt den sack genomen ende daer wederom een cat in
gedaen; gaende met den sack ende cat soo wederom naer de Merckt;
ende bij den boer comende seggende: "Daer is het wederom. Ick
can mijn officier nergens niet vinden"; Den soldaet wederom
sijn rock aendoende sijde: "Ick bidt u, Vercoopt het vercken
noch niet. Ick wil u den brandewijn geven. Ick sal mijn officier
gaen soecken"; den soldaet wech gaende bleef den boer noch
wel een uur wachten; maer die niet en quaem was den soldaet;
doen quaem een ander bij den boer vragende: "Wat heb
je daer in? Een speenvercken, maer tis vercocht. Evenwel ick heb
wel een uur staen wachten ende den kerel comt niet wederom. Com,
wilt gij het coopen ?" Antwoorde: "Jae, com laet mijn
sien." Den boer sijn sack opende, liep daer een cat uijt.
Den boer verstelt staende sijde: "Eij, bekeer, wat duijvel is
dat ? Dat is toeverij. Mijn vercken is in een cat verandert. "
Ende stont als een bepiste paep tot spoth van alle menschen.
|
|
