Geschiedenis van Zijtaart

Kroniek van het jaar 1962

Foto's: collectie Evert Bosch.		Jong Nederland was present bij het huwelijk van hopman Evert Bosch.
Herinnering van Annie Berkmortel - Timmers verteld op 21 februari 2007.		“Toen wij kwamen te wonen op de Biezendijk kwam Janusoom [van Asseldonk] een keer bij ons aan en gaf ons het advies het oude huis van Willem Wuijtenburg te slopen. Er hadden daar namelijk dingen plaatsgevonden die het daglicht niet konden verdragen. In de eerste helft van de twintigste eeuw was er een kroeg gevestigd en omdat de Biezendijk onderdeel was van de oude weg tussen Sint Oedenrode en Veghel was het een goedbezochte gelegenheid.” Zie ook kroniek 1916.
GA Veghel, openbare voorzieningen, nr. 520.		Op 12 januari 1962 vroeg pastoor Van de Bult, als voorzitter van het kerkbestuur, de gemeente om 2 gunsten. Er is de pastoor een schijnwerper aangeboden om het H. Hart monument te verlichten. De pastoor vraagt de gemeente de stroomvoorziening als deel van de straatverlichting te betalen. Verder vraagt de pastoor de gemeente om een strook tussen de geasfalteerde weg en de kerk en parochie te verharden, zoals vroeger ook het geval is. Gemeentewerken adviseerde B&W op 14 maart 1962: ‘Inderdaad was de berm tussen de vroegere keiweg van kerk en pastorie verhard met kleine stukken van oude klinkers. Bij de aanleg van de nieuwe weg en het afbreken van de scheidingsmuur is deze verharding opgebroken en als puin verwerkt. Ter plaatse ligt nu een zogenaamde zachte berm van circa 1.90 meter breed en circa 67 meter lang, behoudens dat hier drie toegangen naar kerk en pastorie verhard zijn met klinkerkeien, totaal circa 20 vierkante meter. Derhalve zou er +/- 110 m² te bestraten overblijven. Mijns inziens is er alles voor te zeggen dat deze berm bestraat wordt. Langs het perceel dat thans verhardt wordt met puin bij de nieuwe woningen, is de berm bestraat met nieuwe klinkerkeien, terwijl net voorbij de pastorie, dus vóór de jongensschool, oude klinkerkeien liggen. Er ligt over de gehele lengte reeds een molgoot met straatkolk. Wordt de berm niet verhard dan zal deze dikwijls vervuild en verstopt geraken met zand. Overigens zal het aanzicht aanmerkelijk veranderen en zal de berm ook nog kunnen dienen als rijwielpad hetgeen juist daar ter plaatse ook voor het verkeer wel van belang is.' Dit verzoek van de pastoor werd ingewilligd. Het eerste verzoek, om op kosten van de gemeente het H. Hartbeeld bij de kerk te verlichten, niet.
Inv. nr. 1107, notulen van de gemeenteraad, 30 januari 1962.		De burgemeester zegt in zijn nieuwjaarsrede onder andere. “Voor wat de kerkdorpen Mariaheide, Zijtaart en Eerde betreft blijft actueel de vraag naar de noodzaak om voor deze parochie-gemeenschappen te streven naar een schaalvergroting. Een vergroting van het inwoneraantal, die een reëel verzorgingsapparaat levensvatbaarheid geeft. Een dergelijke ontwikkeling dient vooral vanuit de kerkdorpen zelve gestimuleerd te worden. Voor Zijtaart is een nieuw uitbreidingsplan vastgesteld, dat hopelijk spoedig de goedkeuring van Gedeputeerde Staten zal verkrijgen. Reeds is een wijziging van dit plan aan de orde. Zijtaart kreeg in 1961 zijn lang verwachte nieuwe weg en doorverbinding met Mariahout. De plannen voor verharding van 9 km landweg, die hopelijk op korte termijn ten uitvoer komen, zullen dit kerkdorp nog een tweede ontsluiting geven rechtstreeks naar de provinciale weg Veghel-St. Oedenrode en aansluitend op de weg naar Eerde. De bouw van een nieuwe meisjesschool is in voorbereiding.”
Brabants Dagblad, 16 januari 1962.		Jaarvergadering van de fanfare: De heren Gerard van de Ven (secretaris) en Gerard van de Rijt (voorzitter van het hoofdbestuur) werden met grote meerderheid herkozen. Door het bestuur werd voorgesteld voor de drumband een instrukteur aan te stellen.
Brabants Dagblad, 27 januari 1962; Veghelse Courant, 9 februari 1962.		Op de foto genaakt ter gelegenheid van het jubileum: staande van links naar rechts: Antonius van de Tillaart (genoemd: Toon Thijssen), Tinus Vogels, Johannes van de Tillaart (genoemd: Hannes Thijssen). Zittend: Tinus Raaijmakers, Hein van Zutphen (de eerste dirrigent) en Karel van Eert. Fanfare St. Cecilia vierde op 3 februari 1962 haar zestigjarig bestaansfeest. 'De Zijtaartse fanfare kan terugzien op een van de verhevendste dagen van haar bestaan. Een sterk korps en zeer veel vrienden. In de vroege morgen klonken reeds de vrolijke klanken over het dorp toen de leden naar de kerk trokken voor de H. Mis. Alle leden communiceerden. Na de Mis ging men onder vrolijke muziek naar de koffietafel bij Chr. Ketelaars. Het zag er kleurig en geurig uit. De kastelein had zijn best gedaan. Voorzitter P. van Zutven wenste allen een schone dag toe. De voorziter van het bestuur dankte mede-oprichters Karel van Eert en M. Raaijmakers. Christ van de Ven die 58 jaar meeging en wiens taaie vasthoudendheid de fanfare gered had in 1919. De geestelijk adviseur rector Mutsaerts. Van Eert en Raaijmakers werden benoemd tot ereleden. Mede-oprichter M. Vogels was helaas door ziekte verhinderd. En weer trok men over Zijtaart. Het was te horen dat er stemming was. De oprichters voorop in een auto. Om 16.45 kwamen de donateurs die het vaandel geschonken hadden. Burgemeester, beide wethouders en secretaris De Visser waren er. Alle verenigingen waren er, maar dan ook alle. Ook de middenstanders. 's Avonds was het feest voor de leden. Fanfare Frisselstein trad op. Christ van de Ven, M. Habraken, H. Rovers en A. van de Tillaart werden gehuldigd. De eerste 2 zijn 25 jaar lid, de heer Van de Tillaart heeft een kwart eeuw in het bestuur gezeten.'
Brabants Dagblad, 8 februari 1962.		Pachtboer Hannus van Eert uit de Lage Biezen te Zijtaart twijfelt er geen moment meer aan. "In de ogen van de Zijtaartse boeren, ben ik de grootste deugniet," constateert hij nuchter. Hannus heeft dat gisteren nog ondervonden. In een Zijtaarts café, waar hij moest zijn voor 'zaken', slingerde een aantal boeren deze beschuldigingen naar zijn hoofd: "Gij houdt de verharding van de weg van Eerde naar Zijtaart tegen." "Gij wilt geen grond afstaan." "Gij wilt weer meer hebben dan een ander." Hannus van Eert haalt er zijn schouders bij op. "Zij weten hoe de zaak in elkaar zit," stelt Hannus er koel tegenover. Het is in wezen een simpele zaak die de gemoederen van de Zijtaartse boeren al geruime tijd bezig houdt. De gemeente Veghel wil eerdaags een begin maken met de verharding van de zandweg, die vanaf het kruispunt in de provinciale weg bij Eerde via het gehucht Biesen naar de kern van Zijtaart loopt. Bij de boerderij van Van Eert, eigendom van freule J. Sasse van Ysselt – Van Baar te Breda, maakt de weg een korte knik. De weg steekt daar de Biesense Loop over en loopt dan rechtdoor naar Zijtaart. De nauwe bocht, waarin van een automobilist alle stuurmanskunst gevergd wordt, ligt op de helft van de twee kilometer lange weg. De gemeente wil de bocht uit de weg halen. Daarvoor heeft zij van Van Eert, of beter van freule Sasse van Ysselt, een stuk grond nodig van 200 bij 9 meter voor het nieuwe wegtracé. Het oude wegtracé, ongeveer een gelijk oppervlakte, komt daardoor geheel te vervallen. Meester Cas van Mortel die de belangen van de freule behartigt zei: "Tengevolge van de wegverharding moet Van Eert een kwart hectare van zijn bedrijf afstaan dat met zijn acht hectaren nogal aan de kleine kant is. Ik vind het wel merkwaardig dat de gemeente de gronden, die vrijgekomen zijn doordat het oude tracé van de weg vervalt, doorverkocht heeft aan andere boeren zonder Van Eert of mij daarin te kennen." Die gronden zijn verkocht aan Van der Heijden en Van Zutphen. "Ik meen dat dit niet billijk is." B&W, gesteund door de raad hebben besloten: "Laat de grond van Sasse Van Ysselt voor wat hij is en laten wij het gedeelte weg dat daar overheen zou moeten lopen niet aanleggen." Het betekent dat 200 meter midden in een twee kilometer verharde weg onverhard blijft liggen. B&W overwoog: "Het is absurd dat er over zo'n klein stuk grond gedaasd wordt, als er iemand met de harde weg gediend is, is het wel van Eert." Hannus van Eert vindt dat hij recht heeft op een normale pachtersvergoeding als hij de grond moet afstaan. Hij vindt het wel redelijk dat Van de Heijden en Van Zutphen de grond aan de andere kant van de weg kochten. Dat zou voor hem een lastig te bewerken strookje zijn.'
'Zijtaart', 152; Veghelse Courant, 2, 16 februari 1973.		Op 10 februari 1962 werd in Zijtaart een carnavalsvereniging opgericht. Tijdens de jaarlijkse feestavond van de toneelvereniging in 1962 raakten Evert Bosch, Harry van Nunen, Harry van de Hurk, Jan Kremers en Harry Versteegden in gesprek over het carnavalsgebeuren in Limburg. Er werd besloten om ook in Zjtaart een carnavalsvereniging op te richten. Als naam werd voor 'De Boemelaars' gekozen.
Herinningen van Martien van Asseldonk.		Op 20 februari 1962 kreeg Piet van Asseldonk, mijn vader, toestemming om ons huis te verbouwen. We kregen een douche en een WC. In de jaren zestig kregen de meeste huizen in Zijtaart deze voorzieningen. Eerder moesten we naar de plee buiten in de schop. Aan de voorkant een muurtje van steen en bovenop een plank met een rond gat met deksel. In de deur een ruitvormig gaatje om te kijken of de plee bezet was. In stukjes gescheurde oude kranten aan een touwtje om je kont mee af te vegen. Buiten aan de zijkant zat een zakput afgedekt met pannen. Als je daar een steen in gooide spatte de stront omhoog tegen de billen van wie er op zat. Nooit zelf durven te doen. In 1962 kregen we een echte doorspoel WC, maar als die bezet was, was een tijd lang de oude plee nog goed genoeg. Wassen gebeurde één keer per week, op zaterdag laat in de namiddag in een zinken teil in de geut. Vier of vijf kinderen werden in hetzelfde water gewassen voordat dat vervangen werd. Was je als eerste aan de beurt, dan was het water helder, later was het grijs. Met onderbroeken aan met tweeën tegelijk in het water. Kunstjes maken op de rand. Vóór de verbouwing was er geen electrisch licht in de bakkamer, waar we sliepen. Voor de slaapkamertjes stond een bromolielamp. Voor het raam hing aan vier spijkers een oude gescheurde handdoek. De kalk van de muren bladerde af van de vochtige muren. In het schemer verschenen er gezichten en schepen op de muur. In de winter ijsbloemen op de ruiten, extra dekens en een warme kruik mee naar bed. Voordat we naar bed gingen kregen we allemaal een lepel levertraan. Daarna gingen we bij Tante Mien in de voorste kamer ons avondgebed opzeggen. Dan kregen we uit een geelbruin trommeltje een snoepje. Soms zaten die aan de bodem vastgeplakt. In de vasten mocht je die niet opeten. Alleen bij halfvasten, dan werd de hele voorraad in een keer weggewerkt.
Foto's: collectie Evert Bosch.		In 1962 werden in Zijtaart door de Katholieke Arbeiders Bond (KAB) twee toneelvoorstellingen gegeven, een in het voorjaar en een in het najaar. Bovenste rij foto's: 'Het meisje van het Anjerfjord' met Annieke Dortmans in de hoofdrol en Evert Bosch als grijsaard. Tweede rij: 'Drie vrouwen om een'. (Voor namen zie bij foto's.) De rechtse foto van de bovenste rij is gemaakt bij de feestavond van de toneelclub na afloop van een van de voorstellingen in 1962 of 1963.
Doc. GAvB.		Op 24 februari 1962 brandde het huis van Bert van der Heijden af.
Brabants Dagblad, 7 maart 1968.		In 1962 werd de naam van de Zijtaartse rijvereniging veranderd van St. Georgius in St. Gregorius.
Doc. Veghel, nr. 769; foto's: de linkse twee komen uit de collectie Mari Brugmans, de onderste foto en het atikel uit het Brabants d.d. 28 april 1962 Dagblad.		Op 26 april 1962 vierde het RKJB haar veertig-jarig bestaan. Op de rechtse foto: links van pastoor van de Bult zit Harry van den Berkmortel en rechts Janus Rovers. Op deze foto uit het Brabants Dagblad proosten de eerste voorzitter Janus Rovers en de voorzitter van toen, Harry van den Berkmortel, op, ja op wat, laten we zeggen op de Jonge Boerenstand. Uit het Brabants Dagblad: 'Jong Boeren van Zijtaart vierden 40-jarig bestaan. Bekerkast bij de geschenken. Zijtaart, 28 april. In een rijk versierd parochiehuis hebben de Zijtaartse Jonge Boeren donderdag het veertigjarig bestaan gevierd. Na een geheel door de zangclub van de Boerinnenbond gezongen plechtige Heilige Mis leidde voorzitter Van den Biezenmortel (bedoeld is Harrie van den Berkmortel) de feestvergadering met koffietafel. In zijn openingswoord heette hij onder meer welkom rector P. Mutsaers, rector Janssens, pastoor A. van de Bult als geestelijk adviseur, de oprichters A. (Janus) Rovers (eerste voorzitter) en H. (Driekske) van de Ven (eerste secretaris), de heer broers als kringsportleider, de heer A. van Sleeuwen van de NCB en de besturen van Boerenbond, Boerinnenbond en Boerinnenjeugdbond. Verschillende sprekers feliciteerden de jubilerende vereniging en boden geschenken aan. De voorzitter van de NCB overhandigde een bekerkast en de voorzitster van de Boerinnenbond gaf een voorzittershamer. Rector Janssens richtte zich in zijn feestrede speciaal tot het boerengezin. Hij merkte op dat het huidige boerengezin geheel anders is dan van veertig jaar terug. De gezinsleden zijn vaak overgestapt naar andere takken van het arbeidsproces; het boerengezin is gecultiveerd. De heer Rovers gaf een uiteenzetting over het ontstaan van de vereniging, die met 27 leden begon. Hun eerste taak was het houden van ’n aardappelinzameling ter leniging van de hongersnood in Oostenrijk. De contributie bedroeg 50 cent per jaar. De algemene opinie was dat de Jonge Boerenstand de jeugd uit het huiselijk leven zou halen en dat er niet veel van haar terecht zou komen. De Zijtaartse pioniers hebben niettemin een van de eerste verenigingen van Jonge Boeren in Brabant opgericht. In jaarverslagen is terug te vinden dat de leden allen lid waren van de Heilige Familie, merkte de heer Rovers op. Pastoor van de Bult zei in zijn speech dat een goed georganiseerde Jonge Boerenstand veel kan bijdragen tot de bloei van het gemeenschapsleven. Tijdens een receptie hebben deputaties van verenigingen, jeugdwerk, EHBO, fanfare en bestuurders van zusterverenigingen uit de omgeving het bestuur gelukwensen aangeboden. Burgemeester en Wethouders van Veghel gaven eveneens blijk van belangstelling. Fanfare Sint-Cecilia gaf ’s avonds om zeven uur een serenade. Daarna begon een amusementsprogramma dat geheel door leden van de Boerenstandsorganisaties werd verzorgd.' De nieuwe bekerkast van de RKJB is op de tweede foto op de achtergrond te zien. De twee eerste foto's zijn gemaakt bij en in het verenigingsgebouw.
Verteld door Christ van Lankvelt op 23 juni 1962.		Rond 1962 heerste er hondsdolheid en de honden moesten gevaccineerd worden. Dat kostte geld en sommige boeren vonden een goedkopere oplossing. Zo kwam Christje van Lankvelt thuis en zag hun hondje Tippie nergens meer. "Waar is Tippie?" vroeg hij. "Die is weggelopen," zei zijn vader, Driek van Lankvelt.
Brief en foto: collectie Anja Heerkens - Verzantvoort. op de foto Hendrika Schevers Langens en haar dochter Zuster Stephanie.		Drika Langens is geboren op 5-4-1890 in Veghel. In 1922 trouwde ze met Hanneske Schevers uit Eerde. Het echtpaar woonde vanaf 1930 Op Biezendijk 20. Op 8-4-18980 ter gelegenheid van de viering van haar 72^ste verjaardag schreef Drika onderstaande brief aan haar kinderen. Ze overleed het jaar daarop, op 8-9-1963. Zijtaart 8 april 1962 Lieve kinderen allemaal. O, ik kan u niet zeggen hoe blij ik ben dezen dag met u allen mijn 72^ste verjaardag en zuster Stephanie vacantie dag te mogen vieren. Het zou ook jammer zijn dat er iemand aan ontbreekt. Daar ik den laatsten tijd zoo dikwijls ziek ben geweest, en ik haast niet meer besefte dat ik onder U allen leefde. Maar Onze Lieve Heer mij telkens weer mijn krachten terug schonk om weer met nieuwe moed mt U allen die mij zoo dierbaar zij mede te leven. Hoelang zal dat nog zijn, 't kan kort zijn, 't kan ook nog een heel tijd zijn. Ik had nooit de moed niet gehad als jullie aan mijn ziekbed stond om eens tegen u allen uit te praten U allen die mij zoo dierbaar zijn en die mij allen zoo na aan het hart ligt. Wat zal vadertje uit den hemel met blijdschap op moeder met zijn 10 kinderen neer zien, en zien hoe hij u allen is voorgegaan en jullie in die 12 jaar dat hij jammer genoeg al van ons gescheiden is moeder nog zo'n gelukkigen ouwen dag bezorgt, ja gelukkig. Ja, lieve kinderen. Ik heb dan in mijn leven ook elken dag voor U gebeden en U elken morgen aan onze Lieve Heer opgedragen, maar mijn gebed is verhoord. Ik heb daar door vele genade van God ontvangen, maar kan U allen niet genoeg bedanken dat U allen zoo goed en hebt aan mede gewerkt, 10 kinderen 8 allen netjes ten huwelijk. Gelukkig ook nog een klooster zuster met al hare zware opofferingen. Ja, wat zijn wij allen een gelukkig gezin, en wat wilt ge nog meer wenschen. Het is een zaligen troost in mijn ouden dag, en wij leven hier samen zoo gelukkig in mijn ouden dag, maar niettemin 't is voor ons Jo ook een hele opoffering, maar hetis haar nooit teveel, en wij hebben dan ook nog een hele steun aan onze Wim, maar het zal hun beide wel beloond worden dat zij zoo goed zijn voor moeder. En dan nog een woordje aan onze goede zuster die altijd zoo met de familie mee leeft en van wie wij alleen zooveel gebed krijgen. Zij is dan ook wel meer in de gelegenheid als de andere maar door gebed krijgen wij alle genade van Onze Lieve heer. Ik hoop dat wij er vandaag nog een mooi fesstje van maken. Ik ben blij dat ik vandaag eens tegen U uit heb kunnen praten. Beste kinderen die mij allen zoo na aan het hart ligt. En zoo het mijn zalig mocht zijn zullen wij Onze Lieve Heer maar vragen om nog een paar jaartjes met U te mogen leven. Ja, lieve kinderen, het is mij mij nooit teveel voor u geweest. Toen Toon naar Indië ging, had ik ook dag en nacht het wapen in mijn hand om voor U te bidden dat U toch maar gezond en wel uit Indië terug zoudt mogen keren, de genade door mijn gebed van God ontvangen. Heb altijd gebid dat iemand van de 10 het kloosterkleed zou mogen ontvangen, heb ik door mijn gebed verkregen, de andere hebben allemaal netjes den huwelijk staat aanvaard en nu zijt U gelukkig allemaal op Uw bestemming, waar ik zoo blij om ben. En die goede Wim zeggen de zusters allemaal, zal ook wel krijgen wat voor hem is weggelegd. Maar wij leven in die rumoerige wereld allemaal nog gelukkig geld in overvloed is ook altijd nog geen geluk laat maar zeggen dat het zoo goed is en 't is te hopen als er eens een einde aan mijn leven zou komen, dat het zoo in Uw familie leven door mag gaan. Ik heb sinds ik vader zaliger mis een heel grote steun in gebed gehad aan zuster Stephanie en dat zult U allen ook wel hebben, maar schrijf haar als ik er niet meer zal zijn ioeder eens een enkel regeltje dat ze met de familie op de hoogte blijft. En zou onze kleinzoon Hans nu ook nog gaan studeren en voor priester gaan leren, wat een geluk, maar oma zal het niet meer beleven. Maar ik zal uit dankbaarheid een H. Mis laten lezen en zien maar. Onze Lieve Heer geeft aan alle kinderen en kleinkinderen een hele schone dag voor oma.
Inv. nr. 1107, notulen van de gemeenteraad, 1 mei 1962.		Vraag van Graard van Boxmeer in de gemeenteraad: Mag ik even onder uw aandacht brengen de erbarmelijke slechte weg langs de Zuid-Willemsvaart, vanaf de Hoge Brug tot aan de weg naar Zijtaart. Na de opening van de weg Veghel-Lieshout is het verkeer, en wel het zware vrachtvervoer dusdanig toegenomen, dat, wanneer dit verkeer voor het tegemoetkomende verkeer moet wijken, dit vooral bij slecht weer zeer gevaarlijk is. Antwoord van de burgemeester: Het is een gebruikelijk verschijnsel dat, zodra een zaak is opgeknapt, een andere de naam krijgt slecht te zijn. Met betrekking tot de onderhavige weg is van belang het feit, dat binnen niet al te lange tijd de provincie zal beginnen met de opbouw van de nieuwe brug. Er moet uiteraard ook een nieuwe oprit komen, daar de brug zal worden opgeschoven richting Erp. Het is daarom zeker gewenst met de verbetering te wachten tot de brug is aangelegd. Tweede vraag: Door het steeds toenemende verkeer worden de gevaren voor de schoolgaande jeugd steeds groter. Vandaar de vraag om in de kom van Zijtaart borden te plaatsen welke een snelheidsbeperking aangeven van 50 km. Antwoord: Gedeputeerde Staten hebben de kom voor Veghel al vastgesteld. Dat houdt automatisch een snelheidsbeperking in. Gemeentewerken werkt aan de borden. De burgemeester hoopt nu ook dat de autorijdende inwoners van Zijtaart zich aan de snelheidsgrens zullen houden.
Veghelse Courant, 4 mei 1962.		'Maximum snelheid van 50 Km voortaan ook in Zijtaart. Zijtaart dat sedert vorig jaar de nieuwe weg en doorverbinding met Lieshout heeft, zag zich sedert de opening van deze weg geconfronteerd met de verkeersonveiligheid van al te snel door het dorp rijdende auto's. Het raadslid Van Boxmeer had de burgemeester tijdens de laatste raadsvergadering gevraagd, wanneer er in de kom van Zijtaart een maximum snelheid ingevoerd kon worden. Burgmeester Schreven deelden mee dat gedeputeerde Staten besloten hebben de kom van Zijtaart aan te wijzen als bebouwde kom met een snelheidsbeperking to 50 km per uur. Hoewel de borden er nog niet staan is de snelheidsbeperking al wel van kracht.'
Veghelse Courant, 4 mei 1962.		De heer Van Boxmeer vroeg in de gemeenteraad naar de mogelijkheid om de weg van de Hoge Brug langs het kanaal tot de weg naar Zijtaart op te knappen. De burgemeester zei dat gewacht moet worden op de spoedig aan de orde komende plannen om de situatie bij de Hoge Brug ingrijpend te wijzigen.
Doc. Veghel, nr. 769.		Jong Nederland verbouwde voor ruim fl 1.200 de gildehal aan de pastorie. Daarvoor werd geld geleend, een jeugd fancy fair bracht ruim 400 gulden op, en de feestelijke opening van de gildehal bracht nog eens bijna 375 gulden in het laatje (er werden 'steentjes voor de gildehal' verkocht). Van het Oranje comité mocht het jongensgilde 70 gulden in ontvangst nemen en de Boerenleenbank keerde 30 gulden uit als winstuitkering.
Brabants Dagblad, 21 mei 1962; foto's: collectie Evert Bosch.		'Staande tussen “kade en schip” heeft wethouder R. Van Gulick zaterdagmiddag (19 mei) de nieuwe gildehal voor Jong Nederland Zijtaart officieel geopend. Tussen de kade, waarlangs in feesttenue gestoken Jong Nederlanders hartelijk juichten en het schip de gildehal ligt een “loopplank”, waarop de Veghelse wethouder de sleutel werd aangereikt door twee jeugdige Zijtaarters voor de simpele openingsdaad. De korte plechtigheid trok veel belangstelling, ondermeer van het Zijtaartse verenigingsleven, Zijtaartse en Veghelse geestelijkheden en vertegenwoordigers van Jong Nederland Erp, Dinther, Vorstenbosch, Eerde en Zeeland. In zijn korte toespraak sprak wethouder Van Gulick grote bewondering uit voor de Zijtaartse afdeling, die "zonder tegen de gemeente aan te leunen" een gedeelte van de pastorie omtoverde in een knusse gezellige gildehal. De officiële opening werd door de leden van het gilde ondermeer gevierd met een voetbalwedstrijd tussen twee Jong Nederland-elftallen en een vlotte amusante avond.'
Foto: collectie Oda Timmers.		In 1962 nam het KMG deel aan de avondvierdaagse in Veghel.
Het tijdschrift is in bezit van Rina Kimenai - van Asseldonk.		In 1962 wonnen Rina en Theo van Asseldonk een Lourdesreis, door het hoogst aantal nieuwe abonnee's voor het tijdschrift van de paters Damianen te Sint-Oedenrode te werven. Ze mochten kiezen tussen naar Lourdes of naar Frankrijk en Zwitserland, en kozen voor dat laatste. Theo wilde niet op de foto.
Herinneringen van Martien van Asseldonk.		We hadden leesboekjes op school over 'Oela Boela de Toverheks'. Een boekje eindigt ermee dat ze verbrand werd, maar in het volgende boekje blijkt ze toch weer te leven. Ook boekjes over 'Wipneus en Pim', twee kabouters. In de tweede klas moesten we de 'Kleine Katechismus' van buiten leren (Later ook de ‘Grote Katechismus’, maar voordat ik in de zesde klas die helemaal kende, werd die afgeschaft.)
Foto uit begin jaren zestig, gestuurd door Antoon Vissers		Uitstapje, mogelijk van de Katholieke Arbeiders Bond (later NKV). Vooraan #?, daar achter Miet Vissers - Hermans, Annie Bosch, #?, Jo Versantvoort - Schevers en #?
Herinneringen van Martien van Asseldonk.		In mei of juni 1962 brak ik mijn arm. Op het speelveld naast de school waren jongens aan het ‘kraaien schieten’. Een jongen lag op zijn rug met ingetrokken benen, voeten omhoog, en zijn handen achter zijn hoofd. Een andere jongen ging op die handen staan, boog voorover met zijn buik op de voeten en werd dan ‘weggeschoten’. Iemand had een nieuwe manier uitgevonden. Op die voeten gaan zitten en dán weggestampt worden. Ik stelde me beschikbaar als proefkonijn, vloog meters ver door de lucht en zag na de landing dat er een bocht in mijn arm zat. Even later zat ik in de gang van de school naast meester Van de Laar op een bankje. “Wat is dat? ”vroeg ik schuchter, op de bocht in mijn arm wijzend. “O, niets. Daar zetten ze een latje langs en dan is het zo weer beter,” zei Van de Laar weinig geruststellend. Meester Van Eerd bracht me in zijn Lelijk Eendje met mijn moeder naar het ziekenhuis in Veghel. Op een brancard gelegen trokken aan weerszijden wel drie zusters of dokters aan de arm. Dat deed nogal zeer. Hierna gips eromheen en met mama mee om een speelgoedje te kopen. Het oude gips was altijd snel smerig door het buiten spelen, ik sjouwde er bijvoorbeeld stenen mee en mijn moeder schaamde zich als het smerige gips vervangen moest worden. Omdat het tegen de vakantie liep hoefde ik met mijn gebroken arm niet meer naar school en ik ging toch over naar de derde klas. Lekker thuis, bijna 8 jaar oud. Die week moesten we naar de kerk. Ik schaamde me met mijn arm in het gips. Ik treuzelde, liep voetje voor voetje, raakte flink achter bij de rest, schopte nog een tijdje een blikje voor me uit en kroop toen bij Drika Delisse achter de heg. Daar bleef ik liggen totdat de mis weer uit was. Toen onze Willy, zoals altijd hard vooruit lopend, voorbij kwam gedraafd, kwam ik te voorschijn en liep achter hem aan. “Jij bent niet in de kerk geweest,” zei hij. “Dat ben ik wel,” loog ik. Maar daar kwam ik niet mee weg. Van ons pap moest ik voor straf meteen naar bed. Toen de rest naar school was, kwam ik uit bed. Ons mam was in de keuken. “Ik was bang dat iedereen naar mij zou kijken,” legde ik uit. Ons mam vond het goed dat ik uit bed kwam. De gebroken arm had voordelen. Ik ging mee op misdienaarsreisje. We gingen naar het Eurostrand en ik greeg van thuis één gulden zakgeld mee. Eten had ik er niet voor gekocht. Ik stond te kijken bij een man die kwatta’s overlaadde en hij zij: “Wil je er een hebben?” Dat wilde ik wel. Toen ging ik staan kijken hoe een dame frite met mayonaise stond te eten. “Och, kijk eens, geef dat jongetje ook een frietje.” Van het zakgeld kocht ik een plastic bootje (rood met een afneembaar wit dek, ik weet nog hoe het eruit zag) en gaf de resterende 5 cent terug aan mijn ouders.
Brabants Dagblad, 4 en 8 juni 1962.		'Slechts één korps liet gisteren in Kerkdriel verstek gaan, dat was harmonie Frisselstein uit Veghel. Fanfare St. Cecilia uit Zijtaart redde de eer van deze gemeente echter, niet alleen met haar aanwezigheid, maar ook en vooral door de muziek die zij in Kerkdriel muciseerde. De Zijtaartse fanfare speelde zo goed dat de jury dit dorp in de eerste afdeling 304 punten toekende, een aantal dat ruim voldoende is voor een eerste prijs plus promotie naar de afdeling uitmuntendheid, zodat Frisselstein en St. Cecilia in dezelfde regionen vertoeven. Hartelijk en spontaan heeft de Zijtaartse gemeenschap meegeleefd met het grandioze succes van de Zijtaartse fanfare St. Cecilia. Nog voordat de muzikanten in het dorpje langs de Zuid-Willemsvaart waren teruggekeerd hadden enkele Zijtaarters een bliksemcollecte op touw gezet, die ruim 200 gulden opbracht. Er werd een koffietafel voorbereid die uitliep op een uitbundige avond. Voorzitter Piet van Zutphen (53) is al weer bezig met de organisatie van een driedaags muziekfestival dat op zaterdag, Tweede Pinksterdag en zondag 16 juni gehouden zal worden. Maar intussen vraag je je wel af hoe een muziekkorps in zo'n klein plaatsje van nauwelijks 1200 zielen tot zulke prachtige prestaties in staat is. Piet van Zutphen wijst op de goede geest in de fanfare en de eendracht onder de inwoners van Zijtaart. En er was dagelijks gerepeteerd. Vooral de jongeren steekt de voorzitter, hij blaast zelf al meer dan 40 jaar saxofoon, een pluim op de hoed. "Tien jongens van twaalf tot veertien jaar hebben op het laatste concours meegeblazen. Zij zijn jong, maar het zijn volwaardige leden, goede leden." Twee belangrijke solo's werden toevertrouwd aan jongens van 12 jaar. Piet zegt: "In vijf jaar tijd hebben we ons onder leiding van Ad van der Heijden van de laagste afdeling opgewerkt naar de afdeling uitmuntendheid. Wij staan op gelijke hoogte met alle goede korpsen uit de omliggende gemeenten: Veghel, Rooij, Schijndel en Uden. Maar onze jongens willen nog verder vooruit. Zij willen hoger komen dan Veghel." St. Cecilia heeft financiële problemen. Het wordt bijvoorbeeld hoog tijd dat de fanfare geüniformeerd wordt. "We weten echt niet waar we het geld vandaan moeten halen.We hebben al moeite om ons hoofd boven water te houden, omdamks de meer dan royale steun van de gemeente, de Zijtaartse gemeenschap en de industrieën. Misschien wordt onze fanfare door Veghel wel meer gesteund dan Veghels eigen harmonie."'
Feestgids 25-jarig bestaan Jong Nederland, 1970; archief Jong Nederland en de laatste twee van Theo van Asseldonk		In 1962 gingen de leden van Jong Nederland op bivak bij de familie De Vries, Pater van de Elzenstraat 2, Stiphout.
Feestgids 25-jarig bestaan Jong Nederland, 1970; archief Jong Nederland (bovenste foto's) en Joke Pepers (onderste foto's)		Ook het KMG ging dit jaar op kamp naar Stiphout.
Doc. GAvB.		Zomeruitstapjes: Op 14 juni 1962 gingen 92 leden van de CAV voor een uitstapje naar de Ardennen. De misdienaars van de zusters gingen in juni naar het Eurostrand in Westerhoven. Op 18 juli 1962 brachten de bejaarden een bezoek aan de Efteling. Op 7 augustus 1962 brachten de Jonge Boeren en Boerinnen een bezoek aan Amsterdam en Volendam. Op 25 augustus 1962 bracht de Boerinnenbond een bezoek aan de Efteling.
Jubileumboek 40-jarig bestaan VOW. 1987.		Op 26 augustus 1962 werden het terrein en kleedlokaal van VOW ingezegend door geestelijk adviseur J. Corsten. Wethouder Van Gulick verrichtte de aftrap van de openingswedstrijd tegen ELI (Lieshout). Hierna werkten de leden aan de noodzakelijke verlichting. Op donderdag 19 december 1962, 's avonds om 19.00 uur werd het licht officieel ontstoken. De zogenoemde 'Glorieploeg' die het meeste werk verzette bestond uit Frans van de Mosselaar, Bert Thijssen, Leo Vissers, Jan van Boxtel, Jo van Uden, Toon van Asperen, Henk van de Tillaart, José Janssen, Ben Mosselaar, Jef Booy-Lieuwes en Coppens. Christ Ketelaars zorgde voor gratis drank, die wel zelf met de kruiwagen gehaald moest worden.
Foto: collectie Theo van Asseldonk.		De Ronde van de Doornhoek
Inv. nr. 1107, notulen van de gemeenteraad, 4 september 1962.		De nieuwe raadsleden worden geinstalleerd. Uit Zijtaart is Graard van Boxmeer herkozen. Hij wordt in de raad gekozen in de commissie voor de landwegen, waterlossingen, landelijke eigendommen en veeteelt (de ‘agrarische commissie’).
Brief : collectie Anja Heerkens - Verzantvoort		Brief van Jo Verzantvoort - Schevers en haar moeder aan Zuster Stephanie in de Klokkenberg te Breda Zijtaart, 16-9-1962 Eerwaarde Zuster Stephanie. Eindelijk is het dan zoo ver gekomen dat wij U het nieuws kunnen mee delen dat ons Jo vannacht een schoone jonge zoon gekregen heeft. Hij woog 7 pond en 3 ons, het is toch zo'n schoon kind, want wat heeft zij toch geluk, elken avond nog in de café gestaan tot 12 uur, 4 dagen een heel drukke café gehad, en vandaag de bruiloft van Munsters, maar die doen haar eigen, die hebben zelf voor een kok en hulp gezorgd, dus die doen haar eigen, en dat hadden wij het liefste, die konden net in 't zaaltje 40 man en de café is zoo mooi geworden. Onze Gerard en Maria waren met de kermis dikwijls wezen helpen, o, wat was het er dan druk. Zij hebben een goede kermis gehad en nu weer een schoone jonge zoon en zoo vlug gegaan, en alles zoo gezond. Ze zijn met de kermis (regel weggevallen). Ik heb er ook helmaal niet aan gedacht, wel over U gehad, want zij zouden toen gekomen zijn, toen U op Zijtaart geweest was. Ik zei, wat ben ik toch stom geweest, want ze hadden zoo mooi van Schijndel naar s' Bosch en van s' Bosch naar Breda, maar wij zeiden, daar krijg ik de gelegenheid nog wel eens voor, maar dan had U Hans nog eens gezien. Hij was met goede moed weg gegaan zei onze Martien. Dora had zijn kleren uitgepakt en zijn bed opgemaakt. Zij mogen er elke drie weken naar toe. Dan kost het weer elke keer wel van reizen, het kost hun elke keer zooveel van reizen als van hun naar Veghel. En als de ouders vande andere jongens komen, dan zien ze ook graag dat hun ouders komen, maar ja, het kost altijd geld. Dat viel nog mee dat tante Ciska met zus nog bij U geweest was, en moeder durft maar niet, maar ja, ik ga mijn eigen durven, maar U komt zelf bij gelegenheid nog wel eens op 't Zijtaart. Hierbij sluit ik f 5 in voor een H. Mis en ik tracteer U op een doos lekkere koekjes, misschien moogt ge nu nog wel eens schrijven. Ik ben toch blij dat het allemaal achter den rug is. De was hadden wij gisteren gewassen, de café opgeruimd en de frietkachel. Het zag er allemaal netjes uit voor het feest van Munsters. Om half vijf moeten ze met het kindje naar den doop. Nu heb ik het nieuws weer zoo wat verteld. Wij leven maar te goedertrouw door, als het zo doorgaat, leven wij gelukkig en zullen maar niet klagen. Moeder komt nu niet meer, maar leeft toch nog en komt U maar eens een keer meer, en de café is zo schoon geworden. U moet met moeder maar eens komen kijken, ge kent ze niet meer van eerst. Wat is het jammer dat wij elkaar zo slecht aan de telefoon kunnen verstaan. Ons Hennie gaat voort naar school en gaat er zoo goed naar toe, zij zei den eersten keer: mama U hoeft niet meer te gaan, dat kan ik makkelijk alleen, dus gaat ook al weer goed. Ja zuster, ik heb nogal geschreven en schrijf over 14 dagen wel eens, het gaat allemaal goed, met U toch zeker ook wel, hoop ik. Heb ik U ook al geschreven dat onzen Bert zijn schoonmoeder gestorven is, zij was de laatsten tijd zoo achteruit gegaan en had zij het nog maar heel kort gemaakt, en die vader is 82 jaar, is ook niet veel meer, als ik zoo oud mag worden kan ik nog 10 jaar leven. Verder wensch ik het beste en eindig met de hartelijke groeten van ons allen, maar vooral van moeder.
Brabants Dagblad, 11 september 1962.		'Neem dit aan, het Oranjecomité gaat naar de maan'. 'Iedereeen is boos, het Oranjecomité is waardeloos'. 'Wat moeten de mensen tussen 12 en 18 jaar?' 'Ook wij willen kermis,' met deze leuzen, haastig geschilderd op linnen en papieren spandoeken en kartonnen platen, luchtten de Zijtaarters gisteravond hun ontevredenheid over de (te) kleine kermis in hun dorp. Het werd een muzikale protesttocht daar in Zijtaart. Gewoontegetrouw gaf de befaamde Zijtaartse Harmonie op kermismaandag een muzikale wandeling ten beste. Onverwacht sloten zich een aantal Zijtaarters, vooral jongeren, achter de muziek aan, en ontvouwden levensgrote spandoeken als een fors protest tegen de te kleine kermis in het algemeen en tegen het Oranje-comité in het bijzonder. De Zijtaarters hebben het niet langer genomen. Een hele mallemolen, twee kraampjes en een danstent. Dat is de hele Zijtaartse kermis, al enkele jaren. Dan versieren de mensen op het Zijtaartse Zondveld, waar nauwelijks een paar honderd mensen wonen, het toch beter. Daar kwamen zelfs een schommel en schiettent en andere attracties. Het Zijtaartse Oranjecomité wordt voor deze gang van zaken verantwoordelijk geacht. Het comité strijkt uiteindelijk de huur op. Het Oranjecomité vindt het een vervelende kwestie. Enkele jaren heeft de kermis in Zijtaart zeer goed gelopen. Vorig kaar konden er vanwege de opgebroken weg geen vermakelijkheden in Zijtaart een standplaats vinden. Dit jaar verhuurde het comité het kermisterrein voor f 200 aan de Udensen kermisexploitant Scheffers, die het comité beloofde voldoende attracties naar Zijtaart te laten komen. Scheffers scheen echter niet veel brood te zien in Zijtaart en ging er met een mallemolen en twee tentjes naar toe. Het Oranjecomité vindt dat geen stijl. "Maar verander er op dit moment nog maar eens wat aan." Dat de kermis op Zondveld groter is dan op Zijtaart gaf het Oranjecomité ons volmondig toe. Maar... de baten die een danstent daar oplevert worden gestoken in de huur van attracties, zodat aan het Oranjecomnité uiteindelijk weinig florijnen toevloeien. En het Oranjecomité heeft ook te zorgen voor de organisatie van koninginnefeesten, dodenherdenking en niet in de laatste plaats voor de reis van de bejaarden, die telkenjare veel geld kost. Men vraagt zich af of het niet beter is dat de gemeente Veghel zich met de verhuur van de kermisterreinen gaat bemoeien, want het is evident dat daar in Zijtaart ook wel dorpspolitiek gespeeld wordt. De protesttocht bracht gisteravond veel mensen op de been. De weinige Zijtaarters die niet ontevreden waren, waren de kasteleins... Tot zover het krantenbericht. Vele mensen herinneren zich deze kermisrel nog wel. Piet van de Tillaart vertelde me op 2 september 2006: "Scheffers stond zelf langs de weg te kijken. Hij moest een beetje lachen met al die borden tegen het Oranje-comité. Toen kwam er een vierkant bordje langs met de tekst. 'Geen gekeffer, weg met De Scheffer'. Zijn lach was meteen verdwenen. Hij pakte zijn koffertje op en verdween akkuut. De kermis werd dat jaar op maandag gesloten, er was op dinsdag geen kermis meer."
Veghelse Courant, 28 september 1962; doc. GAvB; bericht Anton Vissers, 12 augustus 2006		'Veel mensen hadden verwacht dat na de kermisrel er tegenberichten in de krant zouden komen. Ik hoop echter dat men het mij niet kwalijk neemt, dat ik niet zo gemeen terugsla zoals wij geslagen zijn. Beschaving is nu eenmaal een sieraad van het mensdom. Als ik zo lang gewacht heb, is dat om na te gaan wie de drijfveer was en welke bedoelingen men had. Niemand durft er voor uit te komen dat hij de zaak georganiseerd heeft. Dat men niet tevreden was met de kermis, is begrijpelijk. Niemand betreurt dit meer dan het Oranje-comité. Een kermis op Zijtaart was niet eenvoudig gezien de ongunstige ligging en de datum. Wij hebben getracht de kermis geleidelijk op te bouwen. De heer Scheffers beloofde dit te doen, maar dan moest hij medewerking krijgen. Een keer kwam er zelfs heel wat, maar een tent brak maandagmorgen al op. Dat de kermis vorig jaar niet af was, is verklaarbaar door de opengebroken weg. Dit jaar, nu er een goede verbinding was, zou men beginnen met de kermis goed op te zetten. De heer Scheffers heeft die attracties – zie de kermis in Berlicum – en zou er mee komen. Om het aantrekkelijk te maken, hadden we de prijs zelfs niet verhoogd. Wel hadden wij in de laatste vergadering bekeken welke mogelijkheden er waren als de heer Scheffers aan onze verwachtingen niet voldeed. Op diverse doortgelijke plaatsen had ik reed geïnformeerd. Denk echter niet dat het rooskleurig is. Mijn doel is het steeds geweest op Zijtaart iets te doen zoals op andere dorpen dat gemiddeld doen en daar dan liefst nog bovenuit te komen. Wat andere kunnen, kunnen wij ook zal men wel eens gehoord hebben. Deze keer mislukte dit. Mensen die nooit in het verenigingsleven gezeten hebben of daar dwarsbalken zijn, kunnen niet begrijpen dat een bestuur fouten kan maken. Zo'n bestuursleden zijn ook maar sobere amateurs. Bovendien, een Oranje-comité is de moeilijkste vereniging. Het geeft nooit voldoening uit zichzelf. Ik heb een zeer groot respect voor de mensen van het Oranje-comité die hun vrije tijd opofferen voor anderen. Zij staan met blote handen zonder ruggesteun van wie dan ook. Er zijn er geweest die gezegd hebben dat het Oranje-comité maar borreltjes drinkt. Ik geef de mensen toestemming ons kasboek te komen inzien. Zelfs is gezegd dat we haantjes gingen eten na afloop van de vergadering. Och ja, de gelegenheid is groot op Zijtaart met al die hotels!! Er is gezegd: "Het Oranje-comité behoeft niet voor de ouden van dagen te zorgen, die moeten maar met de boerenbond meegaan." Commentaar nodig? Er is gezegd: "St. Nicolaas behoeft niet op Zijtaart te komen, 6 december komt hij toch." Commentaar nodig? Etc. etc. Het zou toch een schande zijn als Zijtaart voor de diverse groepen niets deed. Ik heb de overtuiging dat er gemiddeld meer gedaan wordt dan op andere plaatsen en met minder middelen. Als men dan nog ziet dat men waardeloos is, dan moet men toch beseffen wat dat betekent. Er is mij wel eens gezegd dat ik gek was om zo dikwijls naar Zijtaart te gaan. Een keer slaan ze je k.o. zei men. Ik heb steeds beweerd dat Zijtaart bij mij stond aangeschreven boven het gemiddelde van andere dorpen. Vele verenigingen gaan zeer goed dank zij de goede verstandhouding onderling en het medeleven van de mensen. Hiervoor ben en blijf ik die mensen zeer dankbaar. Ook nu nog, doch ik hoop dat men begrijpt wat ik dacht bij de heksenketel met kermis. De grootste prul is bij mij niet waardeloos. Men kan dan ook volgens mij, gezien de beschavingsnormen van 1962, geen groot mens zijn om zoiets van anderen te veronderstellen. Waarom was Brabants Dagblad zo actief? Gebeurt er op Zijtaart weinig goeds? Ik ben erkentelijk voor de objectieve weergave van gebeurtenissen ofschoon zijn woorden niet mijn woorden zijn. De foto was misplaatst, tenzij er onder gestaan had: "In de zandbank, 't is kinderspel," hebben mij grote mensen gezegd. Waarom durfden de manifestanten niet alleen op te trekken en moesten zij misbruik maken van de fanfare? Waarom stuurde men alleen kinderen de straat op? Waarom protesteerde men op maandag en niet op dinsdag? Moesten die kleine kinderen hun molentjes nu ook maar missen? Gaarne was ik dieper ingegaan op deze vragen. Ik ben echter bereid dit zelfs in het openbaar te doen, of hierop terug te komen. Als men kritiek heeft, goed, kom er voor uit. Een bestuur moet de moed hebben kritiek aan te durven. Ik heb dan ook de fanfare noch de krant gevraagd het protest te belemmeren. "Laat het volk spreken," heb ik gezegd. Maar was dit het volk? Gezien mijn achting voor het Zijtaartse volk kan ik dit niet geloven. Wie het dan wel was? Ik wil hier niet verder op ingaan. Gezien de houding van degenen die meegewerkt hebben, meen ik dat we moeten zoeken naar een vreedzame oplossing. Laten wij vooruitzien. Het spijt ons dat de kermis mislukte. Wij hopen dat zij volgend jaar beter is. Begrijp echter wel dat als er veel attracties komen men wel moet zorgen dat de jeugd goed uitgezakt wordt, anders komen de attracties niet terug. Als men veel uit wil geven voor die vermakelijkheden, zorg dan toch ook dat de jeugdverenigingen en anderen aan hun trekken komen. Wat zou het gilde, de RKJB en anderen nog veel kunnen doen als zij geld hadden. Dat is mijn zienswijze. Derhalve... Ik hoop dat er het volgend jaar schommels zijn en de auo-scooter. De schommels zijn nog een van de weinige dingen waar je door hard te werken, hoog kunt komen en de auto-scooters geven een mooie gelegenheid botsingen te voorkomen, wat altijd van pas komt. Uw redacteur zeer hartelijk dankend, Sans Rancune De oud-voorzittter van het Oranje-Comité Zijtaart.' Tot zover de reactie van de gekwetste en inmiddels afgetreden voorzitter van het Oranje-comité Gerard van de Rijt. Ook Graard van Boxmeer en zijn vrouw Trien van de Ven trokken zich toen terug uit het Oranje-comité. Het hele Oranje-comité stapte op. Wie zaten toen achter die aktie? Antoon Vissers stuurde deze vraag door naar zijn broer Wim Vissers. Wim antwoordde: 'Dat gebeuren weet ik natuurlijk nog wel. Volgens mij kwam het idee van een klein groepje namelijk Tjeu Dortmans, Wim Reijbroek en ik. Bij Bouwbedrijf Van Boxmeer hebben we toen de platen gemaakt en Jan Dortmans heeft de pers gebeld. Wij hebben toen een stel kinderen bij elkaar getrommeld, dat was geen probleem, iedereen was het er mee eens.' De aktie had succes. In 1963 was de kermis een stuk groter en overigens ook naar het voorjaar verzet.
Brabants Dagblad, 22 juli 1962.		'De voetbalclub VOW uit Zijtaart heeft het afgelopen jaar gesukkeld met veel problemen. Men heeft werkelijk moeten tobben om financieel rond te komen. Desondanks heeft de club behoorlijke prestaties geleverd, zo bleek tijdens de algemene jaarvergadering in clubhuis Ketelaars. In het volgend jaar zou het oude terrein in orde gebracht moeten worden. Er moet ook een kleedkamer worden gebouwd. De kosten bedragen 1.200 gulden. De leden beloofden alle medewerking. Vandaag zal men beginnen een fietspad te verleggen, zodat het terrein ruim de afmetingen zal hebben, waaraan het volgens de reglementen van de KNVB heeft te voldoen. Bij de bestuursvergadering werd M. van de Biggelaar herkozen. Trainer Meelen werd door de voorzitter bedankt.'
Doc. GAvB.		Op 25 augustus 1962 ging het jaarlijks uitstapje van de Boerinnenbond met de kinderen naar de Efteling.
Collectie Harrie Vervoort.		Pater Jan van de Hurk vertrok in september 1962 naar de missie in Portugal.
Brabants Dagblad, 17 oktober 1962.		'De bouw van een vierklassige R.K. Meisjesschool te Zijtaart zit in de ambtelijke molen. De molen zal waarschijnlijk nog wel enkele maanden moeten draaien voordat de eerste spade voor de nieuwe school, die ontworpen is door de Veghelse architect Tom Beunis, in de grond zal gaan. De huidige meisjesschool is ondergebracht in een gedeelte van het zusterklooster, annex tehuis voor rustende zusters. De congregatie wil de ruimte die nu door de meisjesschool in beslag wordt genomen niet langer missen. Bovendien beantwoordt de huisvesting van de school al lang niet meer aan de eisen des tijds. De zusters hebben het Zijtaarts schoolbestuur laten weten dat zij in september 1963 over het gehele klooster willen beschikken. Het schoolbestuur heeft met spoed een plan voor nieuwbouw voorbereid. Het hypermoderne, fraaie en nuttige gebouw zal tegenover de huidige jongensschool verrijzen. Hoeveel het gaat kosten, is nog niet bekend.' De bouw zou nog zes jaar op zich laten wachten, en Beunis maakte later een ander ontwerp.
Brabants Dagblad, 31 januari 1964.		In oktober of november 1962 nam Martien van de Ven het intitiatief om een aktie te gaan houden voor uniformen voor de fanfare. Hij kreeg onmiddellijk steun van Antoon Vissers en Wim Reijbroek. De medeoprichter van de fanfare, de 82-jarige M. Vogels uit Lieshout, deed als eerste een duit in het zakje en daarna is het geld voortdurend blijven binnenstromen.
Foto's: collectie oda Timmers		Het KMG gaf ook in 1962 weer een ouderavond gevuld met toneelstukjes en zang.
GA Veghel, openbare voorzieningen, nr. 520.		B&W gaf op 21 november 1962 gemeentewerken opdracht om een kleine tip van het kerkplein, dat bij de verharding van het kerkplein onverhard was gebleven, te egaliseren en met struiken te beplanten.Op de foto uit 1962 is het tipje rechts te zien.
Brabants Dagblad, d.d. 25 november 1962; collectie Antoon Vissers.		Voor twee volle zalen van het verenigingsgebouw te Zijtaart heeft de plaatselijke KAB-toneelgroep zaterdag en zondag verzorgde en geslaagde opvoeringen van het spel 'Droppie' van H. Frieling gegeven. De belangstelling voor de beide voorstellingen – gisterenavond was de zaal al om half acht uitverkocht – was zo groot, dat besloten werd om vanavond om 8 uur nog een heropvoering te geven. 'Droppie' is de bijnaam van Conny Duiker, een meisje dat – als jongen verkleed – door haar stiefvader de straat op gestuurd wordt om geld te verdienen. Geld dat hij verdrinkt en verbrast. Aan dit leven, waartegen de moeder gekant is, komt een einde, als de echte vader van Droppie terugkeert uit Amerika, waar hij fortuin heeft gemaakt. Door bijzondere omstandigheden was deze Rob Velderman destijds niet in staat geweest met Droppie’s moeder te trouwen. Stiefvader Duiker denkt uit de komst van Velderman een slaatje te kunnen slaan, maar die vlieger gaat noet op. Droppie wil haar eigenlijke vader niet accepteren. Pas als zij afscheid heeft genomen, komt zij door toedoen van haar vriend Karel tot inkeer. De Zijtaartse KAB-groep heeft een goede indruk gemaakt. Er was hard gewerkt en de rollen waren uitstekend verdeeld. Regisseur Jan Swanenberg uit Veghel heeft van de presentatie een harmonisch geheel gemaakt. Ria Dortmans verdiend genoemd te worden in haar dominerende rol als Droppie. Mevrouw B. van Zutphen – Van Nunen maakte een moeilijke rol waar, terwijl Truus en Elly Vissers als de twee buurvrouwen de buurt-achterklap vertolkten. Een dankbaar applaus beloonde na afloop der beide voorstellingen speelsters en spelers, aan wier optreden op zondag 1 december ook de Veghelse KAB-leden ongetwijfeld veel genoegen zullen beleven.
Inv. nr. 1107, notulen van de gemeenteraad, 28 december 1962.		De raad besluit dat ingaande 1963 de kermis in Veghel zal aanvangen op de derde zondag van september. (De kermis in Zijtaart is in 1963 van september naar mei verplaatst.)
Logboek junioren in het archief van Jong Nederland.
Doc. Veghel, nr. 769.		In januari 1962 werden cadeau's gegeven aan de scheidende bestuursleden van de Jong Boerenstand M. van Zutphen en J. Thijsen. Ook in augustus en in september trokken zich twee bestuursleden terug (namen niet gegeven). Johan van Sleeuwen schreef in een toelichting: 'Het grote (financiële) verlies van dit jaar is voor een deel toe te schrijven aan het 40-jarig bestaansfeest, welke door onze afdeling werd gehouden op 26 april. Een ander deel van de grotere uitgaven aan zaalhuur, hoofdzakelijk voor de sportclub.' In het overzicht van inkomsten en uitgaven over 1962 worden de volgende aktiviteiten genoemd: Er werden een stalwedstrijd en een tuin- en erfwedstrijd georganiseerd. Er werd deelgenomen aan een toneelavond in Boekel. Verder werden uitgaven gemaakt voor een dropping (twee keer: in januari en in december 1962), een vormingscursus (in februari), een 'jonge boerendag' (op 21 februari 1962), zaalhuur en sportschoenen voor de sportclub, kaderdagen (maart), 2 personen gingen op retraite (april) en 3 leden naar Ons Erf in berg en Dal. Het jaarlijkse uitstapje ging naar Marken en Volendam, de jongemannen gingen samen met de dames van de boerinnenbond. In december was er een studiedag voor de Kring Uden.
Doc. Veghel, nr. 769.		De Boerinnenbond ondernam in 1962 o.a. de volgende aktiviteiten: een besturendag in Tilburg, studiedagen in Heeswijk, een culturele dag in Tiburg, een sportdag, een reis naar Marken en Voldendam samen met jongemannen van de R.K.J.B., een ander uitstapje van de meisjes sportclub, een jaarvergadering, een bloemwedstrijd, een St. Nicolaasavond en een excursie naar Aalst en Bergeijk. Er werden weer 'Christus Koning speldjes' verkocht en lotjes tijdens de vergadering. Ook werd geld verdiend met een oliebollenactie.

Bouwstijlen - Thema's - Groei - Organisaties - Veldnamen

Afkortingen - Toelichting verenigingen - Toelichting Huizen - Toelichting Kroniek - Downloads