Foto's Huizen Kroniek

Kroniek van het jaar 1949


Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 25 januari 1949.   De gemeenteraad besluit medewerking te verlenen aan het bestuur van de meisjesschool te Zijtaart voor het aanleggen van electrisch licht in de school.

 
Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 6 mei 1949.   Ook Veghelse soldaten vechten in Nederlands Indië. De Thuisfronten te Veghel, Eerde, Mariaheide en Zijtaart krijgen van de gemeente een subsidie voor 1949: 25 gulden per soldaat. Ook geeft de gemeente 25 gulden voor iedere gevallen soldaat aan het Gravencomité.

 
Documentatie Antoon Vissers   Voor zijn werk voor het Katholiek Thuisfront kreeg Cor de Visser nog voor zijn trouwen, vermoedelijk in 1949, een erespeldje.

 
Gesprek met Theo Reijbroek op 1 januari 2011.   "We ha'n thouws 'n heel zeeg perd (mak paard). Da viet ik met beide armen om z'n been en dan stapte het voort, en dan droeg het men zo mee." Theo was toen een jaar of vier.

Uit diezelfde periode herinnert hij zich dat de Spitfire opgeruimd werd. Dat Engels vliegtuig was op 29 oktober 1944 achter hun huis (Leinserondweg 10) in de loop gestort. De wei bij de loop stond vol met juten zakken met daarin stukken aluminium. "Ik stond er bij te keken, zo onder de prikkeldroad door, de weet ik nog goewd."

 
Foto's: collectie Harrie Vervoort en Oda Timmers (derde foto); PA Zijtaart voorleesboeken pastoor; 'Zijtaart', 38, 90; liedjes: collectie Door van Nunen - Brugmans.   1949 Kindsheidsoptocht.jpg (253665 bytes)









Kindsheid 01.jpg (236227 bytes)Kindsheid 02.jpg (190686 bytes)Kindsheid 03.jpg (200041 bytes)






Eens in de zoveel jaar werd er in Zijtaart in mei, juni of juli een kindsheidsoptocht gehouden. De kinderen trokken op door paarden getrokken karren in een optocht door het dorp. Op de karren werden bijbelse en kerkelijke taferelen uitgebeeld. Het was een heel oud gebruik in Zijtaart, de eerste vermelding is te vinden in het afleesboek van de parochie uit 1904: 'Morgen (11 juli) zal om 8 ˝ de plechtige Kindsheid Mis aan God worden opgedragen. Om 8 uur moeten alle kinderen die den optocht volgen willen bij het Liefdesgesticht aanwezig zijn.' Het Genootschap van de Heilige Kindsheid, dat de optochten organiseerde, werd in 1893 opgewricht. Kinderen gingen tijdens de optocht met een schaal rond voor de missie en na afloop kregen de kinderen chocolademelk en een krentebol bij de zusters, waar ze wel voor moesten betalen. In 1958 werd de laatste optocht gereden.

De eerste vier van bovenstaande foto's van de kindheidstocht zijn in 1949 gemaakt bij huis
Pastoor Clercxstraat 12 (tegenwoordig adres), aan De Doornhoek. Oda Timmers dacht dat ze gemaakt zijn door Martien van de Ven. De laatste drie foto's in de tuin van de zusters. De jongen met het paard is Ad Duurink, op het paard zit Van Eerd uit Veghel. De als pastoor verkleedde jongen op de laatste foto is Antoon Vissers. De liedjes op de laatste drie afbeeldingen werden tijdens de kindsheidsoptocht gezongen.

Kasboekjes van de rijvereniging in bezit van Cor Coppens.    De rijvereniging ging in 1949 op concours naar (o.a.) Heeswijk (6 juni), Mariahout (18 juni), Niftering (17 juli) en Gemert (4 september).

 
'Zijtaart', 41-42; Doc. GAvB.   Geëmigreerd in 1949:
- Een dochter van Martinus Raaijmakers getrouwd met Van den Elzen. Marie en Mieke Raaijmakers emigreerden naar Canada. Dina Raaijmakers koos voor Canada.
- Martina, dochter van Janus van de Ven, trouwde met Frans Opsteen en vertrok naar Ontario in Canada. Ook haar broer Theo van de Ven vertrok naar Canada.
-
Frans van Bakel met gezin, 11 kinderen en twee schoonzoons (naar Canada).

Herinneringen van de kinderen van Bakel in de jaren tachting door Jan van Bakel in Canada op schrift gesteld.   Jan van Bakel was 13 toen vader Frans van Bakel met zijn elf kinderen naar Canada emigreerde. Jan vertelde later: "In 1948 scheen de tijd voor vader en moeder van kwaad tot erger te worden. Op onze kleine boerderijtje konden ze amper een kostwinning hebben voor een gezin van veertien personen. Corrie werkte nog steeds bij dokter Kersemakers en Frieda verdiende wat door naaiwerk te doen voor enkele gezinnen in het dorp. Toendertijd was het ongepast als een boerenzoon een ander beroep koos. Er was geen sprake van dat vader zes zonen boer kon laten worden. Moeder begon over Canada te praten. Frieda en Harry werden naar de avondschool gestuurd om engelse les te leren. Spoedig besloten we om naar Canada te vertrekken. De geruchten die we hoorden over het slechte leven daar ten spijt. We geloofden dat we ergens terecht zouden komen, met geen buren dan honderden kilometers van ons vandaan, dat we nooit meer naar de kerk zouden gaan, en dat we met de wilde Indianen moesten vechten. We hoorden allerlei ongeloofwaardige verhalen. Ons hele gezin moest voor medische keuring naar Den Haag. Toen vernamen we dat een suikerbietenboer in Chatham, in Ontario, een nederlands gezin zocht om voor hem te werken. We hielden een reusachtige uitverkoop en alles werd verkocht. Van het geld kocht moeder nieuwe kleren voor ons allemaal en veertien tickets voor de boot, enkele reis naar Canada. Corrie en Ted trouwden kort voor het vertrek en op 31 mei 1949 verlieten we Nederland, op weg naar Canada."

Herinneringen van de kinderen van Bakel in de jaren tachting door Jan van Bakel in Canada op schrift gesteld.   Jan herinnerde zich nog: "Voordat we vertrokken verstopte ik mijn eerste lange broek die ik had, met de bedoeling die op de boot te dragen. Ze vonden die broek en die werd in een enorme houten kist ingepakt. Ik was erg overstuur, ik verlangde er wanhopig naar om die lange broek te dragen. Het was erg triest om ons klein dorpje te verlaten, vooral ons huis waar we allemaal geboren zijn. We vonden het ook vervelend om al onze familieleden en vrienden te verlaten. Veel mensen huilden toen we weggingen. We gingen met de bus naar Amsterdam en veel van onze vrienden en familie vergezelden ons. De boot heette De Nieuwe Amsterdam. Het was een luxe kruiser en vervoerde meestal geen immigranten. In elk geval was het voor ons het enig beschikbare vervoermiddel en vader betaalde het extra tarief en daar gingen we. Toen de boot vertrok stonden we allemaal op het dek en de tranen rolden over onze wangen, terwijl we naar ons land keken dat steeds kleiner en kleiner werd. Geen van ons dacht dat we ons geliefde vaderland ooit zouden terugzien."

De Van Bakels reisden via New York. Voordat ze daar op 7 juni 1949 van boord gingen, kwam er een fotograaf aan boord, omdat het wel een heel groot gezin was dat in New York gearriveerd was. Hun foto haalde de voorpagina van de New York Times en Nederlandse kranten.


Feestgids 25-jarig bestaan Jong Nederland, 1970.   In 1949 hadden de leden van Jong Nederland een reis naar Valkenburg.

Foto's: collectie Harrie Vervoort; 'Zijtaart', 57; het prentje is uit de collectie van Erna van den Elsen (Boxtel).  









1949 Nol Vervoort.jpg (268266 bytes)








Op 28 juli 1949 werd Arnoldus Vervoort priester gewijd. Op 2 augustus 1949 werd zijn priesterfeest gevierd bij zijn ouders (Bert Vervoort). Hij was op 31 juli 1924 in Zijtaart geboren. Vervoort trad in bij de Kruisheren. Hij werd missionaris en vertrok naar de Congo, waar hij in 1964 werd vermoord.

Jubileumboek 40-jarig bestaan VOW. 1987.   De eerst trainer van VOW was J. van Schijndel, bijgenaamd J. den Polder. Hij werd in het seizoen 1949-1950 opgevolgd door Theo (Dorus) Meelen, die ruim 13 jaar trainer zou blijven.

Interview met Jan van de Ven op 24 oktober 2006.   In 1949 kreeg Jong Nederland nieuwe uniformen. De oude uniformen hadden een lichtgrijze blouse. De nieuwe shirts beige en waren donkerder van kleur, er hoorde een groene ribbroek bij en lange beige kousen. Daar was nogal wat discussie aan vooraf gegaan. In het bisdom Roermond bestond al een Jong-Nederland organisatie. Die hadden een halsdoek. Jan van de Ven was aktief in het bisdom Den Bosch, het diocesane centrum was in huize Moorwijk in Boxtel. Jan van de Ven: "Wij wilden persé geen halsdoek, want dat leek teveel op de verkenners, en wij waren tegen de verkenners. Wij hadden een stropdas en wilden die houden. Er zijn een paar vergaderingen aan gewijd. Jacques Wijmans van het bisdom Roermond was fel tegen. Maar uiteindelijk ging Roermond overstag en werd voor de stropdas gekozen."

Doc. GAvB; PA Zijtaart, parochieregisters; interview met Jan van de Ven op 24 oktober 2006; 'Zijtaart', 65.   Het Wit-Gele Kruis was in Zijtaart al vanaf 1935 aktief. Zuster Via ging op de fiets naar verschillende adressen. Ook als er een dode was, dan gingen zij het lijk afleggen. Zuster Via, die in het klooster woonde, deed in 1949 bezoeken en had 11 overledenen afgelegd. Tijdens de oorlog waren verenigingen verboden, maar het werk ging onofficieel door. Jan van de Ven haalde direct na de oorlog de contributie op en kerkmeester Jan van Asseldonk deed de administratie. Van Asseldonk overleed op 17 januari 1948. Jan van de Ven nam toen de administratie over. Jan van de Ven werkte samen met Lenie Munsters. Jan was in die tijd een van de weinige mensen in Zijtaart die goed geschoold was en een beetje gestructureerd en secuur een administratie kon opzetten. Volgens een aantekening van Graard van Boxmeer werd het Wit-Gele Kruis op 27 september 1949 officeel heropgericht. Graard was vanaf 1949 bestuurslid en collectant. Jan van de Ven vertelde dat het beheer van de afdeling Zijtaart enkele jaren later aan Veghel overgedragen werd.

Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 6 september 1949.   De nieuwe raadsleden worden geďnstalleerd. Maar liefst drie raadsleden komen uit Zijtaart: Adrianus van de Ven, Graard van Boxmeer en Christ van de Ven. De burgemeester zegt dat hij blij is Christ van de Ven hersteld weer te zien.

Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 6 oktober 1949.   Na informatie ingewonnen te hebben bij andere gemeenten stellen B&W voor om in de begroting voor 1950 f 500 subsidie voor de plaatselijke Katholieke Jeugdbeweging op te nemen. Sommigen vinden het te weinig. De subsidieregeling geldt niet voor sportverenigingen, die kunnen entree heffen. Na enig heen en weer gepraat wordt het voorstel goedgekeurd.

Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 6 oktober 1949.   Raadslid Adriaan van de Ven vestigt de aandacht op de slechte toestand van de keiweg in Zijtaart en het pad langs die weg. Hij dringt aan op vernieuwing of verbetering. De bomen langs deze weg moeten dringend worden gesnoeid en ontdaan van het zogenaamde waterschot. De burgemeester antwoordt dat de keiweg in Zijtaart so spoedig mogelijk zal worden verbeterd. Vernieuwing van deze weg kan voorlopig niet worden verwacht. Het verbeteren van het pad naast de weg verwijst de burgemeester naar de commissie. Het snoeien der bomen zal aan de dienst van de gemeentewerken worden doorgegeven.

Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 6 oktober 1949.   Raadslid Christ van de Ven vraagt, of van de 20 woningen, die binnenkort worden aanbesteed, er niet een paar in Zijtaart kunnen worden gebouwd. Zijtaart heeft er al zo lang om gevraagd, maar nog niets gekregen. In alle buitenparochies in andere gemeenten worden woningen gebouwd: in Veghel schijnt dat niet te kunnen. De jonge boeren, die naar de fabriek moeten gaan werken, wat op zich al erg genoeg is, willen graag in hun eigen parochie blijven wonen. De burgemeester antwoordt dat hij bezwaren heeft tegen het bouwen nieuwe woningen te Zijtaart, en dat hij er niet aan denkt om daaraan zijn medewerking te verlenen.

Doc. GAvB.   Op 3 november 1949 was er en vergadering van het Jongensgilde. Besloten werd dat voortaan ook jongens van de boerenstand lid kunnen worden. Dit staat te lezen in de nagelaten aantekeningen van Graard van Boxmeer.

Bronnen: Utrechts Nieuwsblad 11-11-1949; Rapport van de Raad voor de luchtvaart.  

Lesvliegtuig bij Veghel neergestort. Een dode en een zwaar gewonde. Hedenmiddag is te Veghel (N. Br.) een lesvliegtuig van het vliegveld Gilzerijen neergestort. Het toestel kwam terecht op een weiland. De bestuurder kwam hierbij om het leven, De andere inittende militair bekwam ernstige verwondingen. Het toestel was geheel vernield. De oorzaak van het ongeluk is onbekend. Het toestek is niet in brand gevlogen. 


Ongeval PH-UBZ. North American AT-6A Texan 78-4641. De opdracht aan de bestuurder was een oefenvlucht in de buurt van Eindhoven met wat landingen op het veld daar. Hij nam echter een mede-leerling mee, de stuurknuppel uit de achterste cockpit werd niet verwijderd en de heren hebben beurtelings kunstvluchten uitgevoerd. Op de terugweg naar Gilze-Rijen werd vanaf 300 meter hoogte een flauwe duik in de richting van twee schepen in de Zuid-Willemsvaart ingezet. Of dit een bewuste ‘aanval’ was kon niet worden vastgesteld. Toen de bestuurder geen merkbare pogingen deed uit de duik op te trekken heeft de medeleerling op het laatste moment de knuppel getrokken. Dit mocht echter niet meer baten. Vermoedelijk kwam het toestel nog wel iets vlakker te liggen, maar direct daarna botste het onder een vrij vlakke hoek, naar rechts overhellend, met grote kracht tegen de grond. Het vliegtuig werd totaal vernield, de bestuurder kwam om het leven, de medeleerling werd zwaar gewond. Bestuurder: E. Verspoor, mede-leerling: C.R. Prins. 

Volgens het rapport vlogen ze in de richting van ‘s Hertogenbosch aan de linkerkant van de Zuid-Willemsvaart op de grens van Veghel en Erp.

 

Documentatie Antoon Vissers   Op 6 december 1949 keerde Johan van de Wetering terug uit Nederlands Indië, waar hij als soldaat gediend had.

Bouwstijlen - Thema's - Groei - Organisaties - Veldnamen
Afkortingen - Toelichting verenigingen - Toelichting Huizen - Toelichting Kroniek - Downloads