|
Inv. nr.
1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 25 januari 1949. |
|
De gemeenteraad besluit medewerking te verlenen aan het
bestuur van de meisjesschool te Zijtaart voor het
aanleggen van electrisch licht in de school.
|
|
Inv. nr.
1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 6 mei 1949. |
|
Ook Veghelse soldaten vechten in Nederlands Indië. De
Thuisfronten te Veghel, Eerde, Mariaheide en Zijtaart
krijgen van de gemeente een subsidie voor 1949: 25
gulden per soldaat. Ook geeft de gemeente 25 gulden voor
iedere gevallen soldaat aan het Gravencomité.
|
|
Documentatie Antoon Vissers |
|
 Voor
zijn werk voor het Katholiek Thuisfront kreeg Cor de
Visser nog voor zijn trouwen, vermoedelijk in 1949, een
erespeldje.
|
|
Gesprek met Theo Reijbroek op
1 januari 2011. |
|
"We ha'n thouws 'n heel zeeg
perd (mak paard). Da viet ik met beide armen om z'n
been en dan stapte het voort, en dan droeg het men zo
mee." Theo was toen een jaar of vier.
Uit diezelfde periode herinnert hij zich dat de Spitfire
opgeruimd werd. Dat Engels vliegtuig was op 29 oktober
1944 achter hun huis
(Leinserondweg
10) in de loop gestort. De wei bij de loop stond
vol met juten zakken met daarin stukken aluminium. "Ik
stond er bij te keken, zo onder de prikkeldroad door, de
weet ik nog goewd."
|
| Foto's: collectie
Harrie Vervoort en Oda Timmers (derde foto); PA Zijtaart
voorleesboeken pastoor; 'Zijtaart', 38,
90; liedjes: collectie Door van Nunen -
Brugmans. |
|
   
  
  
Eens in de zoveel jaar werd er in
Zijtaart in mei, juni of juli een
kindsheidsoptocht gehouden. De kinderen
trokken op door paarden getrokken karren
in een optocht door het dorp. Op de
karren werden bijbelse en kerkelijke
taferelen uitgebeeld. Het was een heel
oud gebruik in Zijtaart, de eerste
vermelding is te vinden in het afleesboek
van de parochie uit 1904: 'Morgen (11
juli) zal om 8 ˝ de plechtige Kindsheid
Mis aan God worden opgedragen. Om 8 uur
moeten alle kinderen die den optocht
volgen willen bij het Liefdesgesticht
aanwezig zijn.' Het Genootschap van de
Heilige Kindsheid, dat de optochten
organiseerde, werd in 1893 opgewricht.
Kinderen gingen tijdens de optocht met
een schaal rond voor de missie en na
afloop kregen de kinderen chocolademelk
en een krentebol bij de zusters, waar ze
wel voor moesten betalen. In 1958 werd de
laatste optocht gereden.
De eerste vier van bovenstaande
foto's van de kindheidstocht zijn in 1949
gemaakt bij huis
Pastoor Clercxstraat
12
(tegenwoordig adres), aan De Doornhoek. Oda Timmers
dacht dat ze gemaakt zijn door Martien van de Ven. De laatste drie
foto's in de tuin van de zusters.
De jongen met het paard is Ad Duurink, op het paard zit
Van Eerd uit Veghel. De
als pastoor verkleedde jongen op de laatste
foto is Antoon Vissers. De liedjes op de
laatste drie afbeeldingen werden tijdens
de kindsheidsoptocht gezongen.
|
|
Kasboekjes van de
rijvereniging in bezit van Cor Coppens. |
|
De rijvereniging ging in 1949 op concours naar (o.a.)
Heeswijk (6 juni), Mariahout (18 juni), Niftering (17
juli) en Gemert (4 september).
|
| 'Zijtaart', 41-42;
Doc. GAvB. |
|
Geëmigreerd in
1949:
- Een dochter van Martinus Raaijmakers
getrouwd met Van den Elzen. Marie en
Mieke Raaijmakers emigreerden naar
Canada. Dina Raaijmakers koos voor
Canada.
- Martina, dochter van Janus van de Ven,
trouwde met Frans Opsteen en vertrok naar
Ontario in Canada. Ook haar broer Theo
van de Ven vertrok naar Canada.
-
Frans van Bakel met gezin, 11
kinderen en twee schoonzoons (naar
Canada).
|
| Herinneringen van de kinderen van
Bakel in de jaren tachting door Jan van Bakel in Canada
op schrift gesteld. |
|
Jan van Bakel was 13 toen vader
Frans van Bakel
met zijn elf kinderen naar Canada emigreerde. Jan
vertelde later: "In
1948 scheen de tijd voor vader en moeder van kwaad tot
erger te worden. Op onze kleine boerderijtje konden ze
amper een kostwinning hebben voor een gezin van veertien
personen. Corrie werkte nog steeds bij dokter
Kersemakers en Frieda verdiende wat door naaiwerk te
doen voor enkele gezinnen in het dorp. Toendertijd was
het ongepast als een boerenzoon een ander beroep koos.
Er was geen sprake van dat vader zes zonen boer kon laten
worden. Moeder begon over Canada te praten. Frieda en
Harry werden naar de avondschool gestuurd om engelse les
te leren. Spoedig besloten we om naar Canada te
vertrekken. De geruchten die we hoorden over het slechte
leven daar ten spijt. We geloofden dat we ergens terecht
zouden komen, met geen buren dan honderden kilometers
van ons vandaan, dat we nooit meer naar de kerk zouden
gaan, en dat we met de wilde Indianen moesten vechten.
We hoorden allerlei ongeloofwaardige verhalen. Ons hele
gezin moest voor medische keuring naar Den Haag. Toen
vernamen we dat een suikerbietenboer in Chatham, in
Ontario, een nederlands gezin zocht om voor hem te
werken. We hielden een reusachtige uitverkoop en alles
werd verkocht. Van het geld kocht moeder nieuwe kleren
voor ons allemaal en veertien tickets voor de boot,
enkele reis naar Canada.
Corrie en Ted trouwden kort voor het vertrek en op 31
mei 1949 verlieten we Nederland, op weg naar Canada."
|
| Herinneringen van de kinderen van
Bakel in de jaren tachting door Jan van Bakel in Canada
op schrift gesteld. |
|
Jan herinnerde zich nog: "Voordat we vertrokken
verstopte ik mijn eerste lange broek die ik had, met de
bedoeling die op de boot te dragen. Ze vonden die broek
en die werd in een enorme houten kist ingepakt. Ik was
erg overstuur, ik verlangde er wanhopig naar om die
lange broek te dragen. Het was erg triest om ons klein
dorpje te verlaten, vooral ons huis waar we allemaal
geboren zijn. We vonden het ook vervelend om al onze
familieleden en vrienden te verlaten. Veel mensen
huilden toen we weggingen. We gingen met de bus naar
Amsterdam en veel van onze vrienden en familie
vergezelden ons. De boot heette De Nieuwe Amsterdam. Het
was een luxe kruiser en vervoerde meestal geen
immigranten. In elk geval was het voor ons het enig
beschikbare vervoermiddel en vader betaalde het extra
tarief en daar gingen we. Toen de boot vertrok stonden
we allemaal op het dek en de tranen rolden over onze
wangen, terwijl we naar ons land keken dat steeds
kleiner en kleiner werd. Geen van ons dacht dat we ons
geliefde vaderland ooit zouden terugzien."
  De Van Bakels reisden via New York.
Voordat ze daar op 7 juni 1949 van boord
gingen, kwam er een fotograaf aan boord,
omdat het wel een heel groot gezin was dat
in New York gearriveerd was.
Hun foto haalde de voorpagina van de New
York Times en Nederlandse kranten.
|
| Feestgids 25-jarig
bestaan Jong Nederland, 1970. |
|
In 1949 hadden de
leden van Jong Nederland een reis naar
Valkenburg.
|
| Foto's: collectie
Harrie Vervoort; 'Zijtaart', 57; het prentje is uit de
collectie van Erna van den Elsen (Boxtel). |
|
   
   
    
 
Op 28 juli 1949 werd
Arnoldus Vervoort priester gewijd. Op 2
augustus 1949 werd zijn priesterfeest
gevierd bij zijn ouders (Bert Vervoort). Hij was op 31
juli 1924 in Zijtaart geboren. Vervoort
trad in bij de Kruisheren. Hij werd
missionaris en vertrok naar de Congo,
waar hij in 1964 werd vermoord.
|
| Jubileumboek
40-jarig bestaan VOW. 1987. |
|
De eerst trainer van
VOW was J. van Schijndel, bijgenaamd J.
den Polder. Hij werd in het seizoen
1949-1950 opgevolgd door Theo (Dorus)
Meelen, die ruim 13 jaar trainer zou
blijven.
|
| Interview met Jan
van de Ven op 24 oktober 2006. |
|
In 1949 kreeg Jong
Nederland nieuwe uniformen. De oude
uniformen hadden een lichtgrijze blouse.
De nieuwe shirts beige en waren donkerder
van kleur, er hoorde een groene ribbroek
bij en lange beige kousen. Daar was nogal
wat discussie aan vooraf gegaan. In het
bisdom Roermond bestond al een
Jong-Nederland organisatie. Die hadden
een halsdoek. Jan van de Ven was aktief
in het bisdom Den Bosch, het diocesane
centrum was in huize Moorwijk in Boxtel.
Jan van de Ven: "Wij wilden
persé geen halsdoek, want dat leek
teveel op de verkenners, en wij waren
tegen de verkenners. Wij hadden een stropdas
en wilden die houden. Er zijn een paar
vergaderingen aan gewijd. Jacques Wijmans
van het bisdom Roermond was fel tegen.
Maar uiteindelijk ging Roermond overstag
en werd voor de stropdas gekozen."
|
| Doc. GAvB; PA
Zijtaart, parochieregisters; interview
met Jan van de Ven op 24 oktober 2006;
'Zijtaart', 65. |
|
Het Wit-Gele Kruis
was in Zijtaart al vanaf 1935 aktief. Zuster Via ging op de fiets naar
verschillende adressen. Ook als er een
dode was, dan gingen zij het lijk
afleggen. Zuster Via, die in het klooster
woonde, deed in 1949 bezoeken en had 11
overledenen afgelegd. Tijdens de oorlog
waren verenigingen verboden, maar het
werk ging onofficieel door. Jan van de
Ven haalde direct na de oorlog de
contributie op en kerkmeester Jan van
Asseldonk deed de administratie. Van
Asseldonk overleed op 17 januari 1948.
Jan van de Ven nam toen de administratie
over. Jan van de Ven werkte samen met
Lenie Munsters. Jan was in die tijd een
van de weinige mensen in Zijtaart die
goed geschoold was en een beetje
gestructureerd en secuur een
administratie kon opzetten. Volgens een
aantekening van Graard van Boxmeer werd
het Wit-Gele Kruis op 27 september 1949
officeel heropgericht. Graard was vanaf
1949 bestuurslid en collectant. Jan van
de Ven vertelde dat het beheer van de
afdeling Zijtaart enkele jaren later aan
Veghel overgedragen werd.
|
|
Inv. nr.
1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 6 september
1949. |
|
De nieuwe raadsleden worden geďnstalleerd. Maar liefst
drie raadsleden komen uit Zijtaart: Adrianus van de Ven,
Graard van Boxmeer en Christ van de Ven. De burgemeester
zegt dat hij blij is Christ van de Ven hersteld weer te
zien.
|
|
Inv. nr.
1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 6 oktober 1949. |
|
Na informatie ingewonnen te hebben bij andere gemeenten
stellen B&W voor om in de begroting voor 1950 f 500
subsidie voor de plaatselijke Katholieke Jeugdbeweging
op te nemen. Sommigen vinden het te weinig. De
subsidieregeling geldt niet voor sportverenigingen, die
kunnen entree heffen. Na enig heen en weer gepraat wordt
het voorstel goedgekeurd.
|
|
Inv. nr.
1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 6 oktober 1949. |
|
Raadslid Adriaan van de Ven vestigt de aandacht op de
slechte toestand van de keiweg in Zijtaart en het pad
langs die weg. Hij dringt aan op vernieuwing of
verbetering. De bomen langs deze weg moeten dringend
worden gesnoeid en ontdaan van het zogenaamde
waterschot. De burgemeester antwoordt dat de keiweg in
Zijtaart so spoedig mogelijk zal worden verbeterd.
Vernieuwing van deze weg kan voorlopig niet worden
verwacht. Het verbeteren van het pad naast de weg
verwijst de burgemeester naar de commissie. Het snoeien
der bomen zal aan de dienst van de gemeentewerken worden
doorgegeven.
|
|
Inv. nr.
1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 6 oktober 1949. |
|
Raadslid Christ van de Ven vraagt, of van de 20
woningen, die binnenkort worden aanbesteed, er niet een
paar in Zijtaart kunnen worden gebouwd. Zijtaart heeft
er al zo lang om gevraagd, maar nog niets gekregen. In
alle buitenparochies in andere gemeenten worden woningen
gebouwd: in Veghel schijnt dat niet te kunnen. De jonge
boeren, die naar de fabriek moeten gaan werken, wat op
zich al erg genoeg is, willen graag in hun eigen
parochie blijven wonen. De burgemeester antwoordt dat
hij bezwaren heeft tegen het bouwen nieuwe woningen te
Zijtaart, en dat hij er niet aan denkt om daaraan zijn
medewerking te verlenen.
|
| Doc. GAvB. |
|
Op 3 november 1949
was er en vergadering van het
Jongensgilde. Besloten werd dat voortaan
ook jongens van de boerenstand lid kunnen worden. Dit staat te lezen in de
nagelaten aantekeningen van Graard van
Boxmeer.
|
|
Bronnen: Utrechts Nieuwsblad 11-11-1949; Rapport van de
Raad voor de luchtvaart. |
|
Lesvliegtuig bij Veghel neergestort. Een dode en een
zwaar gewonde. Hedenmiddag is te Veghel (N. Br.) een
lesvliegtuig van het vliegveld Gilzerijen neergestort.
Het toestel kwam terecht op een weiland. De bestuurder
kwam hierbij om het leven, De andere inittende militair
bekwam ernstige verwondingen. Het toestel was geheel
vernield. De oorzaak van het ongeluk is onbekend. Het
toestek is niet in brand gevlogen.
.jpg)
Ongeval PH-UBZ.
North American AT-6A Texan 78-4641. De opdracht aan de
bestuurder was een oefenvlucht in de buurt van Eindhoven
met wat
landingen op het veld daar. Hij nam echter een
mede-leerling mee, de stuurknuppel uit de achterste
cockpit werd niet verwijderd en de heren hebben
beurtelings kunstvluchten uitgevoerd. Op
de terugweg naar Gilze-Rijen werd vanaf 300 meter hoogte
een flauwe duik in de richting van twee schepen in de
Zuid-Willemsvaart ingezet. Of
dit een bewuste ‘aanval’ was kon niet worden
vastgesteld. Toen
de bestuurder geen merkbare pogingen deed uit de duik op
te trekken heeft de medeleerling
op het laatste moment de knuppel getrokken. Dit
mocht echter niet meer baten. Vermoedelijk
kwam het toestel nog wel iets vlakker te liggen, maar
direct daarna botste
het onder een vrij vlakke hoek, naar rechts overhellend,
met grote kracht tegen
de grond. Het
vliegtuig werd totaal vernield, de bestuurder kwam om
het leven, de medeleerling werd
zwaar gewond. Bestuurder:
E. Verspoor, mede-leerling: C.R. Prins.
Volgens het rapport vlogen ze in de richting van ‘s
Hertogenbosch aan de linkerkant van de Zuid-Willemsvaart
op de grens van Veghel en Erp.
|
|
Documentatie Antoon Vissers |
|
 Op
6 december 1949 keerde Johan van de Wetering terug uit Nederlands Indië,
waar hij als soldaat gediend had.
|
