Aanvraag door Jan Willem de Visser om op zijn perceel E1946 een smederij te mogen oprichten. (op 4 mei verdaagd J.W. de Visser en op 1 juni krijgt hij deze vergunning).

Op  8 april 1931 een aanvraag door Martinus A. Bosch om op zijn perceel, wijk G75 sectie E3115 een smederij te mogen oprichten.

Het volgende verhaal heeft betrekking op de Keldonkse brug.






Woensdag heeft te Erp een ingewikkeld auto-ongeluk plaats gehad. Een auto met zes inzittenden reed met een vaatje van veertig K.M. in den draai naar de ophaalbrug over het kanaal en botste tegen de brug aan. Twee aldaar fietsenden kinderen werden omvergereden en een der fietsen werd vernield. De chauffeur gooide haastig zijn stuur naar links om, met het gevolg dat de wagen verder tegen de leuning van de brug terecht kwam, welke leuning afknapte. De auto hing nu boven het water, maar bleef gelukkig op haar achterste wielen hangen, zoodat alle passagiers hun zitplaats nog konden verlaten. Toen bleek echter ook een kabel van de brug gebroken te zijn, zoodat de brug uit haar evenwicht geraakte en de hoogte inging.

Marcbvan de Berkmortel heeft aan de hand van het kenteken achterhaald dat de auto geregistreerd stond op naam van Bruin van Leeuwen, Brouwersgracht 48 hs, Amsterdam.

Janus van Nunen: "Als we naar school liepen, dan kwamen we langs Koat de Wever (bijnaam van Catharina Oppers, huidig adres Pastoor Clecxstraat 88). Daar zat een gat in de de deur voor de kat. Koat had een hond op stal en we staken dan een hout door het gat om er door te rokelen om de hand op stang te jagen. Sommige jongens gingen kersen jatten bij Koat de Wever. Wij stonden dan bij de loop te kijken. Eentje zat er in de kersenboom, en Koat wilde hem er uit jagen. "Ik kom niet naar beneden als ge niet naar binnen gaat en dat hout weg doet," zei die jongen, "anders blijf ik hier in de boom kersen zitten te eten." Wie dat was? Zal ik het zeggen?" Kijkt zijn zus Dina aan. "O, is ie pas dood gegaan? Nou vooruit, dat was Harrie van Driek Schepers."

Jans Vervoort was ongeveer 16 toen ze voor de eerste keer ongesteld werd. Jans: “Ik ontdekte het toen ik naar bed ging. O, foei, ik stond op om het te vertellen. “O,” zei ons moeder, “nou bende ’n grote meid geworden.” Dat was alles, verder geen uitleg of niks. Ik kreeg geen doeken of zo, dat was toen nog niet. Ik moest het gewoon laten lopen. En ik mocht me vier dagen niet verschonen. Dat was toen de gewoonte, vrouwen die ongesteld zijn mochten d’r eigen niet verschonen. Dan liep ik vier dagen rond met vuil dingen. Een keer had ik op de bank gezeten, toen zat er achter een grote rode plak in mijn zomerjurk."

Harry Vervoort vertelde dat als hun moeder door de hert liep ooit druppeltjes bloed verloor. De hert was gezaand en dan schoof zijn moeder met haar voet over het bloed door het zand. Een paar stappen verder viel er weer een druppeltje, weer weggummen met d’r voet.

"De onderbroeken hadden toen geen kruis. Deze werden boven hoog om het middel met een lintje gestrikt en met lange pijpen tot onder de knieen ook vast gestrikt. Maar onder was het open. Er hing wel een lang hemd overheen. In bad gaan gebeurde nooit. In de zomer wasten we ons met een emmer regenwater, in de winter werd het water wel eens warm gemaakt.” Zie ook kroniek 1950.