Schoolmeester Lambert van Dam overleed op 18 februari 1819. Hij liet een hoogzwangere weduwe met zeven kinderen achter. Zijn weduwe had geen inkomsten, terugkeren naar het beroep van herbergierster en winkelierster was lastig, ook al vanwege de vele kinderen. De gemeente vroeg daarom toestemming aan gedeputeerde Staten om de jeugdige, 16-jarige, Peter, de oudste zoon van de overleden Lambertus van Dam, als tijdelijk onderwijzer aan te mogen stellen, zodat het gezin inkomsten zou blijven genieten. Dat nog steeds in de hoop dat het rijk op den duur de betaling van het salaris over zou gaan nemen. Dit verzoek werd ingewilligd. Op 28 april 1819 haalde Peter zijn vierde rang en op 10 augustus 1821 zijn derde rang Nederlands. Hij kreeg zijn vaste aanstelling op 6 december 1821. Zijn salaris was toen fl 200 per jaar. Daar bovenop beurde hij nog ongeveer fl 63 gulden per jaar aan schoolgeld, fl 6 voor brandstoffen en fl 9 voor het lesgeven aan arme kinderen die geen schoolgeld kunnen betalen.