In de nacht van 25 op januari 1803 werd het huis dat tegenwoordig adres Pater Vervoortstraat 26 heeft, door een bende beroofd.

Voor “leden van het Gemeente Bestuur van Veghel” verschenen Jenneke Matheus Wilbers, weduwe van Corstjaan Burgers, Johannes Corstjaen Burgers, Helena Jan Teunis van den Bogaard, vrouw van Johannes Corstjaen Burgers, Nicolaas Lambert van de Ven, en Hendrina van den Bogaard, “alle woonende alhier opt Zytaart”, “staande ter goeder naam en faam,” die op verzoek van “G. van Roij, preesident alhier, waarneemende ’t officie”, een verklaring afleggen.

Zij verklaren “dat tussen den 25 en 26 deezer maand januarij des snagts circa twee uuren de comparanten te bedde leggende, een swaare slag of stoot op de voirduur des comparantes woonhuyzinge gehoord hebben, die na nog een of meer malen herhaald wierd, ten gevolge had dat gemelde deur aen stukken den haard in vloog, waar mede eenige onbekende persoonen, waar onder sommige waaren swart gemaakt, zyn binnen gekoomen, die onder elkander eene vreemde taal spraken, en vervolgens de vier eerste comparanten de eene voor en d’ andere na op het bed de handen hebben vast gebonden.

En verklaart de eerste in ordine genoemde comparante (Jenneke Matheus Wilbers) dat zij aan een dier persoonen welke haare handen vastbonden vraagde: “Wat moet gij luijden hebben?” ten andwoord kreeg: “U geld.” Dat zij comparanten het zelve beneevens de sleutels had aangeweesen, waer op haare vastgebonden hande wierde losgesneede en daar meede in haar arm een sneede bekwam.

Dat zij voorts gedwongen wierd zelvs haar geld te gaan wyze met een arm de opkamer werd opgeleyd, terwyl die geen welk haar also gelyde met het bloote mes in de hand haar dreygde te zullen vermoorden, indien zy al haar geld niet wees, en mede voor het bed van de knegt stond eeven schrikkelyk bedrygd wierd, en nadat zy comparanten haar geld op verschyde plaatse had aangeweesen weder gebonden wierd en op het bed gesmeete.

En verklaart den tweede comparant (Johannes Corstjaen Burgers) dat zodra hij op de deur zoo geweldig hoorde stooten, riep: “Wat is er te doen?” en dat hem wierd toegeroepen: “Dat zullen wij U wel zeggen,” waer op eenige persoonen binnen gekomen zyn, hem gevraagd hebben: “Zijt gij den baas?” en voort gevraagd wierd: “Waat is Uw geld?” hetgeen hij aanwees en daarna beneeven zyne huysvrouw gebonden wierd en voorts zyne kleederen en linnen zien oppakken en mede neemen.

En verklaart den 3^e comparant (Helena Jan Teunis van den Bogaard, vrouw van Johannes Corstjaen Burgers) het geene voorscreven door haaren man den 2^e comparant verklaart is mede alles gezien en gehoort te hebben en gebonden is geworden en voorts gehoord dat een dier vreemde persoonen in de haart staande, zijde: “Is er anders geen geld, dan moeten ze er gelyk aan.”

En veklaart den vierde comparant (Nicolaas Lambert van de Ven) dat twee persoonen aen zij in bed gekomen zijn hem zyde stil te houden en voorts gebonden wierd, hem vroegen: “Wie heeft hier het meeste geld?” waar op zyde zulx niet te weeten, maar dat hij dagt dat er wynig gels in huys was, en dat de oude vrouw, de eerste comparante waar zij het meest na vroegen haar geld wel nodig had en hetgeen zij overhield aan de arme menschen weg gaf.

Dat hij comparant alsulke bedryginge als den eerste comparante verklaard heeft aan haar geschied te zyn mede gehoord te hebben en dat voorts een persoon met het bloote mes in de hand voor zyn bed bleef staan, terwyl een ander zijn comparants kist geopend hebbende eenige hembden en zyn geld en zilvere gespen er uijt haalde en mede nam.

En verklaard de vyfden comparante (Hendrina van den Bogaard) het rumoer in huys gehoord te hebben, daarop de vlugt nam door het zoldervenster om hulp riep. Dat daar op met een steen gegooyd of met een stok eeninge tande uyt haaren mond geslagen wierd. Dat daar na eenige persoonen haar comparante kwaamen zoeken, dog zig op een gehym zolderke verschoolen hield tot dezelve zyn waaren weg geraakt.”

R115, fol. 170v (20-11-1803)