Nieuwsblad van Roermond, 21 maart 1907.

Ik houd me overtuigd dat menigeen mijner lezers ietwat vreemd uitkijk van bovenstaand opschrift. Mondzeer bij het vee heb ik nooit gekend, wel klauwzeer en nu gaan we circa een halve eeuw terug, toen er nog geen klinkerweg lag tussen Uden en Veghel. Maar de Stad was er in deze laatste gemeente heb ik een paar jaar of wat gewoond. En nu wordt ik min of meer historisch en ook al wat volgen gaat is historiek .

In de stal van Van Zutphen in de Stad, brak een onbekende klauwziekte  uit. Het was of alle rampen over zijn braaf huisgezin werden uitgestort: hij zelf brak een been en de “kwade koortsen” (thans typhus genoemd) vielen zijn kinderen aan  - moeder was al lang dood. Dr. V.d. Berg hielp beenbreuk en koortslijders spoedig ter been en Bert Goorden (Vervoort) genas het vee van het klauwzeer, in minder dan geen tijd. Welk was zijn remedie? Ik weet het niet, maar dat Bert het klauwzeer uit Veghel weerde is zeker en dat hij streng verbood koeien gras van de beemden te geven waar mulder van Aert te Dinther de sluis 14 dagen had getrokken is ook zeker. Hij wist ook dat een koe op droge grond moet gaan en grazen.

Maar wie was Bert? Wel Bert was een zoon van Goord, zijn eigenlijke naam was Vervoort en deze was reeds veldwachter van Veghel toen Uden nog hoorde onder de Paltz. Bedaf hoorde onder Uden, Vorstenbosch onder de Generaliteitslanden. Loosbroek ligt bij den Bosch, ik dacht het tussen Dinther, Nistelrode.

Goord werd bekend door de arrestatie van een beruchte moordenaar, die uitlevering en traktaten bestonden nog niet, hij wist te verschalken: hoe is te lang om te vertellen, maar de meester van Zijtaert (Peter van Dam) snapte hij ook bij het zo steng verboden turfsteken op de heide. Iedereen wist dat, als om 4 uur de school uit was, de meester zijn os inspande en ging “boeren” ook vaak ging hij turf steken. De toenmalige burgenmeester daarover straks, had Goord het gevalletje al dubbel gerecommandeerd, maar de meester was niet te snappen. Hoe zou dat ook kunnen  op die vlakke hei tussen Veghel, Son en Rooi, later befaamd geworden door de drie bulten.

Maar Goord wist Raad, op een donderdag (dan is het immers Staalmarkt te Veghel) om een uur of vier kwam een boer nog met de snufschepper op, de korte broek aan (Rutje van de Wielen, Toon Schepens} en de boterkorf op de rug de heide over … de meester was aan het turven. Jemenie, te laat herkende meester van Dam de politieman Vervoort. De turf werd in de kachel van de school van meester Ansems verbrand.

Goord was ook zo wat veearts en haalde dingen uit , die de burgemeester tot hem deed zeggen. “Goord weet ge wel wat de mensen van U zeggen”? “Wel nee  burgemeester” “Dat gij  een heksemeester zijt.” “Zo en weet ge wat de mensen van U zeggen “ “Dat gij geen heksemeester zijt.”

We hebben nu lang genoeg verwijld bij Goord, laten we nu zijn zoon Bert, ook veearts op zijn manier eens uit de kist halen. Bert heeft zijn grote naam gemaakt door de genezing van de paarden van de commissaris der koningin, Bosch van Drakenstein en zijn handzalf. De 8 paarden van de gouverneur waren opgegeven  door de militaire artsen toen een stalknecht de gouverneur aanried Bert eens te laten komen. Bert zag en genas. Dat bezorgde hem in de 50^e jaren, toen voor de uitoefening veeartsenijkunde een diploma zou worden gevorderd een “algemene toelating” . De in Veghel wonende rijks veearts Rijkzen, was daarmede te hoogste ingenomen, natuurlijk hem dat een hoop werk, dat hij toch niet in rekening kon brengen.

Van zijn vader had Bert een ander geheim ? Een brandzalf, of hij het geheim der bereiding met zich in het graf genomen heeft, weet ik niet. Maar voor het volgende sta ik in. Zoals men weet worden voor het Joodse paasfeest alle potten en pannen met kokend water gereinigd. De meid van Monnikkendam (is meer als 50 jaar geleden, leeft hij nog?) liep of stortte tot bijna aan het bovenlijf in het ziedende vocht. Bert werd geroepen en genas de meid binnen 8 dagen. Zulks was niet naar het genoegen van de platlandsheelmeester van der Loo, die Dr. Van den Bergh aanzette om daarover een aanklacht in te dienen, waartoe deze veel te loyale kerel  niet te brengen was. Waarom niet weet ik niet, wel weet ik dat esculapen elkander niet kunnen uitstaan krek het tegenovergestelde der advocaten , die altijd goede vrienden zijn.

Intussen nam Bert zijne toevlucht tot de gouverneur. Welke was de slotsom? De zalf van Bert werd te Utrecht ter ontleding gezonden en daar werd bevonden. De scheikunde stond nog niet op de trap van thans, het is waar dat ze niet te ontleden was. De uitspraak op de onbevoegd heelkundige hulp te hebben verleend was niet ontvankelijk verklaring en verlof om de brandzalf te mogen bereiden en verkopen. De man die hem dat bericht mede deelde was Dr. Van den Bergh en van de Laar bestelde wellicht dien dag den eerste keer van zijn leven een aangestelde brief van de commissaris des konings aan Bert Vervoort veearts te Veghel.